Θέτουμε στόχους!

Και μπορεί να μην πρόλαβα να καταγράψω τους νέους μου στόχους για το 2011, όμως ποτέ δεν είναι αργά...
Αν οι στόχοι μου είχαν καταγραφεί, στο νούμερο 1 θα ήταν το περιφερειακό πρωτάθλημα. Όχι κάτι εύκολο, όχι κάτι δύσκολο. Είναι ένας απλός αγώνας. Είναι μια πρόσθεση, είναι το άθροισμα των προπονήσεων.Μπορεί να μην είσαι καλός στα μαθηματικά αλλά όλα είναι θέμα εξάσκησης και θέλησης! Βέβαια θα τύχει, να μην έχεις την κατάλληλη ψυχολογία για να κάνεις την πράξη...τότε θα ήθελες να είχες τύχη! Όμως ξαναλέω είναι θέμα καλής θέλησης. Αν υπάρχει, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Αν κάτι το θες πραγματικά σίγουρα θα πραγματοποιηθεί, αρκεί να έχεις καταβάλλει τους κατάλληλους κόπους.
Λοιπόν! Θέτουμε στόχους και κάνουμε τα πάντα για να τους κατακτήσουμε! Ελπίζουμε, δεν παύουμε να ονειρευόμαστε και ύστερα από μία πτώση..Και κάποια μέρα θα καταφέρουμε αυτό που τόσο ζητούσαμε τόσοοο πολύ και η χαρά θα είναι απεριόριστη!
Και κάτι ακόμα. Όταν έρθει η στιγμή που θα σας κρίνουν, να υπολογίστε μόνοι σας, καλά τους κόπους σας, και βάλτε όλο σας το "είναι". Γιατί, για να εκπληρώσετε τον στόχο σας η πρόσθεση πρέπει να γίνει ολόσωστη...όλα είναι θέμα....Μαθηματικών τελικά!


Καλές πράξεις!
Αντ.

Σύμπτωσις;-Δεν νομίζω!-

Και όμως χθες δεν ήταν ένα κανονικό πρωινό. Ήταν ένα βαρύ πρωινό και αυτό γιατί ξύπνησα με πονοκέφαλο. Ένας ξαφνικός πονοκέφαλος χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι που να δηλώνει την εμφάνιση του.
Τα πρώτα στάδια της ημέρας εξελίχτηκαν σε νορμάλ επίπεδα. Πήγαμε κανονικά στο γήπεδο για τις πρώτες ώρες του αθλητικού. Συννεφιασμένος καιρός, δροσερό αεράκι.. ό,τι πρέπει για να περάσει ο πονοκέφαλος..Πέρασε στιγμιαία όμως στο λεωφορείο ξανάρχισε. Το κεφάλι μου άρχισε να με βαράει...σαν ένα σημάδι για αυτά που θα ακολουθούσαν...
Ψιλό χαμός! Δύο παιδία βγαίνουν έξω με ωριαία αποβολή, σε μία στιγμή που όλοι μιλούσαν. Ακούμε τον διευθηντή να φωνάζει. Μπαίνει στην τάξη λέγοντας στν καθηγήτρια να κάνουν συμβούλιο καθηγητών για τα παδιά! Τραγικό έτσι;! Ήταν απλά μια ωριαία..Βέβαια μπορώ να υποστηρίξω μόνο το ένα παιδί. Ο καημένος δεν μίλησε. Για τον άλλο ούτε που με ένοιαζε. Εξάλλου είναι ο φασαριόζος της τάξης. Στα παιδιά έδωσαν μονοήμερη. Αδίκια. Και η καθηγήτρια που τα έβγαλε έξω είπε πως όντως ο ένας δεν έκανε τίποτα.
Στεναχωρήθηκα μώλις είδα τον Βασίλη. Έτοιμος να κλάψει ήταν ο καημένος...Την 4η ώρα είχαμε με τον διευθυτή μάθημα. Εξοργισμένοι όλοι μας. Δεν μας είχαν αφήσει να μπει το 15μελές μέσα στην συνεδρίαση."Αποβολή από τον διευθηντή..δεν μπαινει το 15μελές"- Μα πως αποβολή από το διευθυντή; αφού δεν ήξερε το συμβάν, σκεφτόμουν.-...Στην ώρα του, του είπαμε ότι ο Βασίλης δεν έκανε κάτι. Οργισμένος άνευ λόγου άρχισε να φωνάζει "Ποιος είναι ο Βασίλης;.. Ξανθάκο να τον λέτε..Και εσείς ποτέ δεν φταίτε όλο οι άλλοι σας φταίνε..(ναι δεν ήταν ικανός να συζητήσει). Του είπαμε πως όλοι μιλάγαμε εκείνη την ώρα οπότε όλοι θα μπορούσαμε να είμαστε έξω επομένως όλοι θα μπορούσαμε να είχαμε παρει μονοήμερη. Μας είπε πως άμα θέλουμε να γράψουμε σε ένα χαρτι πως όλοι φταίγαμε και να του το δώσομε....
Με τα χίλια ζόρια πέρασε η ώρα και κάναμε αυτό ακριβώς που μας είπε. Αμέσως μετά πήρε την βαλιτσούλα του και έφυγε χώρις να μας πει τίποτα για την "επιστολή" μας. Περιττό να πω, πως πιστεύω ότι η "επιστολή" μας θα πήγε πετώντας στων κάδο ή δεν θα το διάβασε καθόλου. Μαλακίες... Μα δεν ήταν ικανός ούτε να συζητήσει. Νομίζα πως δουλειά του είναι να λύνει τα προβλήματα μας και όχι να μας δημιουργει καινούργια! Λοιπόν εμείς τι θα έπρεπε να κάνουμε; Θα έπρεπε να βγούμε όλοι έξω; Μια φορά το χειριστήκαμε πιο πολιτισμένα το θέμα, και τι καταλάβαμε; σκατά στην μούρη μας! Πάντως δεν καταλαβαίνω τι έφταιγαν τα παιδιά, που ο διευθυντής ξύπνησε με νεύρα το πρωί και αποφάσισε να τα ξεσπάσει απάνω τους. Γιατί το άλλο; Στο συμβούλιο οι καθητητές που δεν ήξεραν καν τι έχει συμβεί να ψηφίζουν αν θέλουν να πάρουν τα παιδιά αποβολή ή όχι. Τραγικό! Πως γίνεται να έχουν άποψη για κάτι που δεν είδαν;..Πφφ..τόσο περίεργοι οι μεγάλοι...σαν να ζούνε σε ένα διαφορετικό κόσμο.
Τελείωσε η έβδομη ώρα και μαζί τελείωσε και ο πονοκέφαλος. Από την αρχή ήξερα πως δεν θα ήταν μια οποιαδήποτε μέρα. Εξάλλου η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται..Ο πονοκέφαλος ήταν σαν ένα προειδοποιητικό σημάδι! Πάντως την επόμενη φορά που θα ξυπνήσω με πονοκέφαλο θα πάρω προφυλάξεις-το mp3 για χαλάρωση!-

Αυτός ο πόνος θα μπορούσε να ήταν απλά μια σύμπωση. Όμως δεν νομίζω!

Αντ.

"Περί έρωτος"

Ήθελα από καιρό να γράψω κάτι για τον έρωτα... Μα δεν ήξερα τι! Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό τ συναίσθημα! Όσοι το έχουν νοιώσει (οι περισσότεροι από εμάς) πιστεύω πως καταλαβαίνουν! :) 
Μα σπάω ακόμα το κεφάλι μου να βρω... "Τι είναι έρωτας?"..Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα» Τα διαφορετικά του πρόσωπα? Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια?Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις? Ερωτευόμαστε το ίδιο κάθε φορά, σε κάθε ηλικία ή οι εμπειρίες μάς «παλιώνουν» και επανακαθορίζουν τις προσδοκίες και την ένταση των συναισθημάτων μας?«Απαγορεύεται» να ερωτευτούμε εκείνον – εκείνη όταν μας χωρίζει ηλικιακό χάσμα και οι κοινωνικές συμβάσεις;Ε Όποιες και αν είναι απαντήσεις, όσες μορφές και να παίρνει, ο έρωτας είναι πηγή νοήματος για της ζωή μας και την ατομική μας εκπλήρωση… 
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν!

Εστία μικροβίων

Το νιώθω.
Μπορεί να μην είναι αρρώστια αλλά νιώθω το κρύωμα. Αισθάνομαι τα μικρά, βλαμένα μικρόβια που κάνουν πάρτυ μέσα μου και χορεύουν στον ρυθμό της μουσικής.
Και δεν φτάνει που κάνουν πάρτυ χωρίς εμένα, πολλαπλασιάζονται και όλας! Θρασίτατα..και σε ένα φτέρνισμα απελευθερώνονται! Αλλα εγω δεν τα αφήνω. 'Ενα χαρτομάντηλο και αμέσως πλένω τα χέρια μου.Και θα μπορούσατε να με πείτε εγωίστρια -που θέλω όλα τα μικρόβια για την πάρτη μου-,αλλά το κάνω από καλοσύνη! Δεν θέλω να υποφέρουν και άλλοι από αυτά τα μικρά διαβολάκια!
Λοιπόν..καθαριότητα και υγιεινή, μπας και τα εξοντώσω! Αν και μου φαίνεται θα έχω καταστρέψει τα μισά δέντρα του πλανήτη, μέχρι τότε... Σε λίγο τα χέρια μου θα φυτρώσουν...και θα βαρεθώ να τρώω σούπα! Δηλαδή οι τρόποι αντιμετώπισης παίρνουν ένα Χ. Οπότε αναμονή μέχρι αυτά τα πλάσματα να με βαρεθούν.
Αλλά πόσο με εκνευρίζει που δεν μπορώ να γευτώ, να οσφρηστώ. Μα, γιατι μέχρι να με βαρεθούν, να μην μπορούσα να κάνω μία συμφωνία..μια ειρήνη με αυτούς τους μικροοργανισμούς;! Θα ήθελα πολύ οι επισκέψεις τους να είναι προειδοποιημένες και πιο σύντομες! Να μην με κουράζουν τόσο πολυ..να μην χρειάζεται να βάζω την ταμπέλα εστία μικροβίων, απομακρυνθείτε..ΚΟΛΛΑΕΙ!
Από την άλλη πλευρά το να είσαι κρυωμένος δεν είναι και τόσο άσχημο.. Μία καλή ευκαιρία για να μην πας σχολείο, που σημαίνει: βάζω την ταμπέλα μου, ξύπνημα αργά και λιώνω στην tv με τον Άκη να μαγειρεύει! Πόσο καλύτερα;!
Τελικά όλα έχουν και την θετική τους πλευρά!

Αντ.