Αχ, μπάρμπα Χρόνε.

Εγώ θέλω χρονομηχανή.

Εσύ έχεις παγωτομηχανή.

Λες άμα πετάξουμε παγωτά στον Χρόνο να σταματήσει να κυλάει τόσο βασανιστικά γρήγορα;;

Αχ, μπάρμπα Χρόνε! Δεν είμαι σίγουρη αν βρίσκεσαι στα θετικά ανθρώπινα δημιουργήματα. Υπάρχεις από τότε που μπήκες στην φαντασία του ανθρώπου. Υπάρχεις και δεν μπορούμε να σε φτάσουμε. Σε κυνηγάμε, σε κυνηγάμε, ή μήπως γίνεται το αντίθετο; ..κύκλους κάνουμε.

Ναι, υπάρχεις, πρέπει να το πάρω απόφαση πως τα παγωτά του δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι, όσο παγωμένα και ας είναι. Θα υποκύψω σε σένα, χρόνε μου. Θα υποκύψω σε σένα και στις συνέπειες σου, γιατί δεν μπορώ να κάνω διαφορετίκα ή τουλάχιστον όχι ακόμα.

-Χρόνια πολλά και καλά* γλυκέ μου..

*Για να μην ξεχνάμε την ποιότητα που δίνει νόημα στην ποσότητα.

**Μακάρι κάποια στιγμή να μπορούσα να σε φτάσω..

|Ά|ντρι.

Ψάχνοντας τον πρίγκιπα μου.

-Πιστεύεις στις νεράιδες και στους δράκους;
-Ναι αμεε! Εσύ πιστεύεις?
- Και στους πρίγκιπες μην σου πω...αν και κάθε φορά απογοητεύομαι. 
..πως θα καταλάβεις αν έχεις βρει την πριγκιπέσα σου?
- Εεε, θα το καταλάβεις....
-..σου έχει τύχει?
-Μμ ναι, εσένα?
-Δεν είμαι σίγουρη. Αφού την βρήκες τν πριγκιπέσα σου τι έκανες?
-Αχαχ, στο τέλος τίποτα! Εσύ βρήκες τον πρίγκιπα σου?
-Αμ, δεν ξέρω. Είμαι μπερδεμένη.
-Ε εντάξει, γιατί είσαι μπερδεμένη?
-Γιατί δεν με κάνει να καταλάβω αν όντως είναι ο δικός μου πρίγκιπας. Ξες τι και αν εγώ τον βρήκα? Μπορεί να μην ισχύει το ίδιο και για εκείνον..
-Ελπίζω να τον βρεις..;)
-Ελπίζω να πέσει κανένα αστέρι γιατί δεν δείχνει να καταλαβαίνει..:/
-Που το ξέρεις, μπορεί και να καταλαβαίνει ;)

~~~~~~~~

Ξύπνα γαμώτο, για σένα μιλάω!
Έχεις καμιά ιδέα πόσο δύσκολο μου είναι να μιλάω για σένα στο τρίτο πρόσωπο? Άπαντα γαμώτο! Αν όντως καταλαβαίνεις, γιατί μένεις αμίλητος, άπρακτος..?
Μπορείς να συνειδητοποιήσεις πως μια πριγκίπισσα δεν είναι δυνατόν να περιμένει για μια αιωνιότητα?
Κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που περνάει δείχνει αιώνας σε αυτήν. Αρχίζεις να την χάνεις κατάλαβε το.
Τι γίνεται με σένα, τι πλάσμα είσαι? ..τόσο διαφορετικός, τόσο μυστήριος. Ήρθες από την κόλαση ή τον παράδεισο?Μήπως διαβάζεις τον νου μου? Θα έχεις τρομάξει με τις ακατάστατες σκέψεις. Συγγνώμη δεν μπορώ να τις περιορίσω.
Είπες πως όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε, αν θέλουμε, αλλά εσύ είσαι που φοβάσαι, να πεις ναι και να ζήσεις την στιγμή.
Έρχονται, άλλοι πρίγκιπες, με πυρπολούν. Τους έχω καταλάβει όμως, είναι φαινομενικά πρίγκιπες όμως, θέλουν να μας χωρίσουν να με αποσπάσουν. Πιστεύω σε σένα. Πόσο νομίζεις όμως ότι αντέχω??
Πες μου ότι δεν είναι όνειρο. Κάνε κάτι, δείξε μου! Δεν είμαι παράλογη, ούτε φαντασιόπληκτη. Βρήκα το πρίγκιπα μου, βρήκα εσένα.

|Ά|ντρι

Γέμισε και εμένα φεγγαράκι μου.

Κάθε χρόνο, την μέρα της αυγουστιάτικης πανσελήνου,

καθόμουν κάτω από το γεμισμένο φεγγάρι, στην αναπαυτική αμμουδιά,

χαζεύοντας την χρυσή γραμμή που σχημάτιζε στην θάλασσα, 

δίπλα από την ζεστή φωτιά που έσπαγε το κρύο της ώρας.

Τότε ήταν η ευκαιρία να συλλογιστώ,

 με την χαλαρωτική επίδραση των τραγουδιών των κυμάτων,

τον εαυτό μου, την πορεία μου...

Σκεφτόμουν τι είχα, τι έχασα, τι κέρδισα και αναρωτιόμουν τι θα ήθελα να έχω.

Έτσι έφτιαχνα μια λίστα με όλους  στόχους τους οποίους θα προσπαθούσα

 με όλο μου το "είναι" να πετύχω.

Φέτος ξανά κάτω από το ίδιο φεγγάρι. Αυτή την φορά αρκετά μακρυά από το τραγούδι των κυμάτων.

Παρά την ησυχία που δεν έχω, μπορώ να συνειδητοποιήσω μερικά πράγματα.

Κατάφεραν πολλά βελάκια μου να κεντρίσουν τους στόχους μου, ίσως περισσότερα από ποτέ άλλοτε..

Ακόμα όμως  κάτι λείπει. Αλλά αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι πως η λίστα δεν θα αδειάσει ποτέ μιας και τα "θέλω" μου έχουν αρχίσει να ξεχειλίζουν..

'Άραγε θα καταφέρουν ποτέ όλα μου τα βελάκια να βρουν στόχο ή  πάντα θα υπάρχει αυτό το κενό..;

-Αν το φεγγάρι μπορεί να γεμίσει ολοκληρωτικά τότε γιατί όχι και εγώ;;

*καλό μήνα!

Άντρι.