21/9/12

POSITIVE THINKING HONEYS! ;)

Η αλήθεια είναι πως για μια ακόμα φορά έχασα τον εαυτό μου. Ξεχνάει ο άνθρωπος με τον καιρό, όταν υπάρχει τριβή με την καθημερινότητα. Κάπου εκεί βρέθηκε στο δρόμο μου, εντελώς τυχαία, μια παλιά φίλη. Μια παλιά και καλή φίλη, την οποία κάποτε την είχα διώξει με τον χειρότερο τρόπο φερόμενη εγωιστικά, χωρίς να δώσω εξηγήσεις. Ήρθε να μου δείξει το εγώ μου. Αχ αυτό το εγώ μου πόσο μου έλειψε, εκείνο το χαμόγελο στο στόμα, που έλεγε "δεν με νοιάζει τίποτα".

Είπε απλά λόγια. Λόγια που κάποτε συνήθιζα να λέω εγώ στην ίδια. Μου φαίνεται απίστευτο πως ήρθε αυτή η στιγμή να μου τα ανταποδώσει αυτά ακριβώς που τις έδωσα, χωρίς καν να το ζητήσω. Με αγκάλιασε , μου έδειξε τις βάσεις μου, κάποιες αρχές μου είχαν σκονιστεί, δυστυχώς ξεχαστεί.

Τώρα τελευταία το έβαζα κάτω, στα δύσκολα σταμάταγα, γύρναγα πίσω στα δεδομένα. Δίψαγα για κάτι σίγουρο, για μια φιλία, για μια αγάπη. Δεν προσπαθούσα να διορθώσω τα υπάρχοντα προβλήματα, κάνοντας απλά στην άκρη. Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η στοίβα προβλημάτων. Ήμουν η καλύτερη στο να φωνάζω δυνατά τα προβλήματα μου, μα η φωνή μου καλύφτηκε.

Βέβαια όλα αυτά είναι ένα παρελθόν. Είμαι ξύπνια, τα μάτια μου ορθάνοιχτα, όπως και ο εγκέφαλος μου, έτοιμη για κάτι καινούργιο, να προσπαθήσω, να διεκδικήσω και να επιμείνω στις απόψεις μου μέχρι τελικής πτώσεως, να κάνω ένα βήμα μπροστά. Να φωνάξω σε οτιδήποτε με ενοχλεί και να βρίσκω τα θετικά ακόμα και σε μια μέρα γεμάτη αρνητικές σκέψεις! Μα επιτέλους το μόνο που χρειάζεται είναι ένα χαμόγελο, που στην τελική δεν κοστίζει τίποτα και λίγη θετική σκέψη!


*Πάρε βαθιά ανάμεσα, κοίτα δεξιά & αριστερά, βρες το καλύτερο εγώ σου και μην το αφήσεις μέχρι να βρεις κάτι καλύτερο. Και ζήσε.. ζήσε και πάλεψε, γιατί η ζωή είναι ένας αγώνες πάλης. Πρέπει να ξέρεις να ρίχνεις μπουνιές και εννοείται μια καλή άμυνα..
*Θα έρθουν και οι φορές που θα πρέπει να φερθείς εγωιστικά..
ε ευχαριστώ για τι βοήθεια μου φίλη μου.. Μου χρειαζόταν. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να ανταποδώσω!

Εγώ, Άντρι.

8/9/12

Φύγε. Εχω κάτι μαγικό, το λένε φιλία!

-Βλέπεις τον ουρανό; Είναι θλιμμένος...

-Βλέπει εμάς, βλέπει την θλίψη μας, σωστά; Για αυτό είναι έτσι..

-Το θέμα είναι ότι βαριέμαι να βάλω την μάσκα μου, εκείνο το προσωπείο που με κάνει φαινομενικά χαρούμενη και να προχωρήσω.

-Ό,τι μπορώ και ό,τι μπορείς, όλα μαζί θα περάσουν.

-Μαζί! Ευτυχώς η φιλία αντέχει. Αντέχουμε ε? Στις χαρές και στις λύπες..

-Στα δύσκολα και στα εύκολα!


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δύο μήνες πριν ήταν όταν έφυγε ο Τσε, το μικρό μας χελωνάκι. Ήταν 8 Ιουλίου, τότε στα γενέθλια μου, τότε που πρωτομιλήσαμε, μικρέ μου έρωτα. Σήμερα 2 μήνες μετά, από την απουσία του μικρού Τσε και τον ερχομό σου στην καθημερινότητα μου, φεύγει η ψυχή του Άλβιν, της υδρόβιας χελώνας, που είχα διαλέξει για την αδερφή μου.

Και ενώ θέλω να φωνάξω WTF?!?!? 
...

Ξαφνικά, μικρέ μου έρωτα, μετά την πολυήμερη απουσία σου, εμφανίζεσαι. Μου λες ότι είσαι καλύτερα. Απαντώ πως χαίρομαι, μα είναι ψέμα. Θα προτιμούσα να μην ζεις, να μην υπάρχεις. Πείτε με κακιά, σκύλα, μα καταλάβετε με. Προσπαθώ απλά να μην νιώθω, είναι ο πιο εύκολος τρόπος να μετατρέπομαι σε αυτό απαθέστατο πλάσμα, γιατί δεν νιώθω, δεν αισθάνομαι, επομένως δεν πληγώνομαι.

Αντίο μικρά μου χελωνάκια, αντίο Τσε, αντίο Άλβιν. Η αποχώρηση σας από αυτόν τον κόσμο άγγιξε εμένα. Το σύμπαν κάτι ήθελε να μου πει, μην ανησυχείτε πιστεύω πως πήρα το σωστό μήνυμα.
Ήρθε η ώρα να πω αντίο και σε σένα, λοιπόν, μικρέ μου έρωτα. Μερικές σταγόνες τρέχουν από το μάτια μου, μαζί με τα όνειρα μου και τις υποσχέσεις σου. Ο ουρανός με βλέπει, για συμπαράσταση,  ρίχνει τις δικές του σταγόνες σε τούτη τη γη..


*Αν και εσύ με ξέχασες, δεν νιώθω χαμένη. Εσύ είσαι αυτός που θα μείνει..στο παγκάκι(!), γιατί έχω κάτι μαγικό, το λένε φιλία, φίλε μου!

*Καλό φθινόπωρο σε όλους!
Άντρι..