Μιά μέρα σαν όλες τις άλλες..

Και εκεί που έλεγα πως δεν πιστεύω στον έρωτα με την πρώτη ματιά.. Και εκεί που έλεγα πως δεν πιστεύω στον έρωτα γενικά..
Τι σου είναι όμως μια βόλτα στο Super Market..
Ψηλός, μελαχρινός.. Αχ! 
Εγώ ζύγιζα τα κερασάκια μου.. Αυτός ένα καρπούζι..
Τον κοίταξα.. Με κοίταξε.. Τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ κοιταχτήκαμε.. 
Όχι, δεν ξέρω το όνομα του.. Όχι, δεν γνωρίζω τίποτα γι' αυτόν...
Και τώρα κιόλας αμυδρά θυμάμαι το πρόσωπό του.. 
Θυμάμαι μόνο αυτό το παράξενο συναίσθημα όταν με κοίταξε.. Τίποτε άλλο..
Μετά αυτός έφυγε..
Αυτό που μου έμεινε να θυμάμαι από αυτόν είναι απλά ότι ανταλλάχτηκαν μερικά βλέμματα μεταξύ αγνώστων.. Τίποτα παραπάνω..
Ανοησίες.. Φυσικά και δεν είναι έρωτας.. Μάλλον είναι απλά ένα τίποτα.. Απλά πήγα για ψώνια.. 
... Απλά είδα ένα όμορφο παιδί που μου άρεσε.. Who knows? 
Ο Έρωτας σίγουρα είναι αλλιώς.. Ο Έρωτας... είναι ΑΛΛΟΎ..


http://www.youtube.com/watch?v=jIBcarAwsjw&feature=related

Θελω ενα κορμι αθικτο,ενα κορμι καθαρο
να σκαλισω πανω του την ιστορια μου.

Μια καρδια αθωα, παιδικη, ανυποψιαστη.

Να την ακουω σιγα σιγα..να πρωτομουρμουριζει τις προστυχες μελωδιες μου !

Ονειρα που μενουν πισω..

Και αν αφησα καποια απο τα ονειρα μου πισω .. οφειλω μια συγγνωμη στους ανθρωπους που ηταν μεσα σε αυτα..
Ισως μια συγγνωμη να μην ειναι αρκετη αλλα μερικοι νιωθουν την αναγκη να την πουν!
Μα δεν ειναι μονο τα ονειρα που μενουν πισω.. ειναι και οι ανθρωποι που φευγουν μαζι με αυτα.
Ειναι ολες αυτες οι αναμνησεις που χαραζονται ανεξίτηλα στη μνημη σου και τις φερνεις νοσταλγικα στο νου.. μα δεν μπορεις να κανεις τιποτα για να τις φερεις πισω, να τις ξαναζησεις..
Και να τωρα, να που ειμαι παλι εδω, στην ιδια θεση, να θυμαμαι, να σκεφτομαι, ολα αυτα που χαθηκαν και ολα αυτα που θα χαθουν.. Ηρθε η ωρα να φυγω. Μονο εγω ξερω αυτη τη στιγμη ποσο δυσκολο μου ειναι να αποχωριστω ανθρωπους που αγαπω και δεν θελω να φυγω μακρυα τους.
Δεν λεω, λιγος ειναι ο καιρος.. ενα καλοκαιρι, θα περασει..
Μα οι ανθρωποι ξεχνανε, δεν εχουν το κουραγιο να περιμενουν.. και απομακρυνονται, δεν θυμουνται μετα.. Δεν θυμουνται την ιστορια σας.. οπως και εσυ θυμουνται πως ησουν απλα ενας "καποιος" στη ζωη τους.. Περασες.. Εφυγες..
Αυτο το καλοκαιρι υποσχομαι πως θα προσπαθησω να κρατησω επαφη.. Να μην αφησω κανεναν πισω! Τωρα πια ξερω ποιους ανθρωπους χρειαζομαι πραγματικα στη ζωη μου και για κανεναν λογο δεν θα τους αφηνα να χαθουν για μια γαμημενη αποσταση ενος καλοκαιριου! Εχω ονειρα μαζι σας μαγκες! Εχω δημιουργησει εναν ολοκληρο κοσμο μαζι σας! Και σας αγαπω :)
Ραντεβου λοιπον καθε βραδυ του δροσερου καλοκαιριου στα ονειρα μας :)
Σας λατρευω..

"Αυτο το καλοκαιρι καθε αστερι που πεφτει.. και μια ευχη"


-Ελ.

Αγανακτισμένη ταξιδιώτρια του απεραντου γαλάζιου.

Ιτέα 2011.

Μια αποτυχία. Μια γενίκη αποτυχία για την ιστιοπλοοϊκή μου καριέρα. Όμως μια μεγάλη αποτυχία. Ήταν πανελλήνιο. Όχι ένα οποιοδήποτε πανελλήνιο. Ήταν το προτελευταίο μου πανελλήνιο.

Ένα βράδυ, μετά απο κουραστική μέρα αγώνα, με μια συναθλήτρια προσπαθούσαμε μάταια να βρούμε τα αίτια της αποτυχίας μας. Έτσι καταλήξαμε στο εξής συμπέρασμα: Όλα ήταν ένα μεγάλοοο ΣΑΜΠΟΤΑΖ! ..έφτεγε το σύμπαν που συνομοτούσε εναντίον μας από τον περσινό χρόνο. Δεν ήταν τυχαίο που έγιναν τρεις αγώνες στο ίδιο μέρος..στην κωλοιτέα! Και νόμιζαν πως αυτό α μου ρίξει την ψυχολογία, και όμως....  τα κατάφεραν(στιγμιαία!) Αρχίζοντας από ένα αργοπορημένο ταξίδι, με ένα ξενοδοχείο με απαισιότατο πρωινό, χωρίς βραδινό, ενώ κοιμηθήκα σε ράντζο, αφού είχε πιαστεί ο κώλος μου και ξυπνώντας με λανασμένο ρολόι, φαινόταν πως η ψυχολογία μου άρχισε να καταρρέει. Παρ' όλο τα απρόοπτα τηλεφωνήματα, τις ενοχλητικές συμπεριφορές και το γράψιμο..τις ατέλειωτες ώρες στην θάλασσα, τον ανύπαρχτο αέρα, τα τραβήγματα στις εκκινήσεις και τα απρόοπτα γεγονότα..

..είμαι εδώ! Πίσω στο γύθειο ανανεωμένη. Έχοντας μια καινούργια εμπειρία. Μπορεί η ιστιοπλοοικη αποτυχία να ήταν μεγάλη και να με τάραξε για τα καλά, ωστόσο έμαθα πως κάνεις δεν μπορεί να είναι τέλειος και να έχει μόνο επιτυχίες. Πέτυχα σε άλλα αυτή τη χρονιά και μου αρκεί. Και παρά τον ψυχικό πόνο που ήξερα από την αρχή πως θα έχω, η όλη διαδικασία άξιζε. Έμαθα να ακούω τους άλλους και όχι μόνο την πάρτη μου. Επίσης έμαθα να δένω ποδαριά(ποδόδεσμο! :ρ) και πως οι μύγες κολάνε απάνω μας όταν ετοιμάζεται βροχή! Ακόμα απέκτησα μια αδιάβροχη θήκη για το κινητό, μια καλή φίλη, ένα κάψιμο στην μάπα, μελανιές στα πόδια και..ακόμα περισσότερο μίσος για την Ιτέα.

Αυτοί ήταν οι αγώνες μου. Αμφιβάλλω αν ήταν αγώνες...μάλλον διακοπές! Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως κουράστηκα. Μου έλειψαν οι φίλες μου και τα καλοκαιρίνα ΄σχέδια΄μας... Ο μήνας των 'άποτελεσμάτων' έληξε, με γενικά ένα καλό αποτέλεσμα. Τώρα είμαι εντελώς ελεύθερη να
περάσουμε καλά! Ας..καλοκαιρίσουμεε! :ρ

Η αγανακτισμένη ταξιδιώτρια του απέραντου γαλάζιου, είναι έτοιμη για των τελευταίο της χρόνο με καινούργιες περιπέτειες..με προορισμό πανέμορφα λιμάνια, μετά απο εξαντλητικές προπονίσεις κάτω από τον καυτό ηλιο του καλοκαιριού!

**Αγαπαώ το όπτιμιστ, το σκάφος μου και την ιστιοπλοοια και θέλω ο τελευταίος μου χρόνος σε αυτό το σκάφος να είναι μαγικός και μοναδικός, με καλά αποτελέσματα και διαρκείς επιτυχίες!**

-Αντρι.

Αυτοπορτραίτο. (Γιατί μπορώ)

Είμαι η Ανδριάνα. Γεννήθηκα πριν 14 χρόνια περίπου. Ζω σε μια μικρή πόλη. Τόσο μικρή που ίσως να μην με χωράει. Μα, αυτό θα ήτνα ένα ψέμα. Είμαι 1,60 , μπορεί περισσότερο, μπορεί και όχι. Είμαι 44 κιλά αλλά, ίσως παρά κάτω, σε ένα άλλο πλανήτη. Είμαι ξανθιά. Τουλάχιστον όχι στο μυαλό. Έχω πράσινα μάτια στο φως. Αλλά ίσως όχι στο σκοτάδι. Είμαι αδερφή, παιδί , κόρη, έφηβη, φίλη, μαθήτρια, αθλήτρια, γειτόνισσα, οικολόγος, πρωταγωνίστρια. Είμαι πολλά. Μπορεί και ένα μηδενικό. Ίσως ταυτόχρονα και ένας αριθμός.

Είμαι η Ανδριάνα. Είμαι εγώ, εσύ, ο δίπλα σου και ο εαυτός μου. Είμαι 'ο αδερφος μου ο αρκούδος' ή 'η Αντρι', οπως θα έλεγε η Νεν. Είμαι φλαμίγκο, είμαι μπαρμπούνι, είμαι μπάρμπι, είμαι πρισκίπισσα, είμαι νούμερο, ίσως και καρνάβαλος. Είμαι η σκέψη σου. Είμαι όνειρο. Μπορεί και ο χειρότερος εφιάλτης. Μπορώ να είμαι ό,τι θέλω. Μπορώ να είμαι αυτός, εσύ, αυτοί. Είμαι ελεύθερη. Είμαι το εγώ μου. Το εγώ μου μπορεί να είναι μια εξαίρεση.

Αυτή είμαι εγώ. Πολλοί λένε πως με ξέρουν. Πολλοί με λένε αντικοινωνική.  Μπορώ να αμφιβάλλω. Γνωρίζω το εγώ μου καλύτερα από τον καθένα.  Μπορεί και όχι. Μιλάω σε όποιον θελω. Μιλάω σε όποιον χρειάζεται. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το εγώ μου. Ίσως όχι. Ξέρω την φωτεινή μου πλευρά. Υπάρχει και σκοτεινή. Μα ίσως κάνω λάθος. Δεν ξέρω... Ξέρω πολλά. Αλλά είναι λίγα μπροστά σε αυτά που θα μπορούσα να ξέρω. Θέλω να μάθω. Θέλω και άλλη γνώση. Θέλω να πετάξω. Θέλω να γίνω διάσημη και ευτυχισμένη. Θέλω να πάω ψηλά. Θέλω να βρω το δρόμο της επιτυχίας. Θέλω πολλά. Όμως θέλω ένα τίποτα, σε αυτά που θα μπορούσα να θέλω. Γιατί όλα είναι σχετικά. Τίποτα δεν είναι καθορισμένο. Τίποτα δεν είναι σίγουρο.

Είμαι η Ανδριάνα. Είμαι εδώ. Ίσως και όχι. Το μυαλό μου ταξιδεύει σε μέρη μακρινά. Είμαι μπροστά από ένα υπολογιστή. Είμαι κουρασμένη. Θέλω να κοιμηθώ. Μα, ο ύπνος είναι χάσιμο χρόνου. Είμαι αγχωμένη. Κι όμως χαρούμενη. Είναι καλοκαίρι. Έχουμε διακοπές. Μπορώ να κάνω τα πάντα και ενα τίποτα. Πρέπει να περάσει αυτή η εβδομάδα. Είναι κρίσιμη εβδομάδα. Το σκέφτομαι και αγχώνομαι, όμως δεν πρέπει. Θα περάσω καλά. Θα κάνω αυτό που αγαπώ. Θα κάνω ιστιοπλοοϊα.
Είμαι η Ανδριάνα. Τι μου αρέσει και τι όχι; Μου αρέσει...Δεν ξέρω τι μου αρέσει. Είναι τόσα πολλά. Είναι διάφορα. Μου αρέσουν τα πάντα. Θα μπορούσαν να μου αρέσουν τα πάντα, αν με βοηθούσες. Έχω πολλές δραστηριότητες. Και όμως δεν είναι πολλές σε σχέση με αυτές που θα μπορούσα να είχα, κατοικώντας σε ένα άλλο τόπο.

Είμαι ξεροκέφαλη, αναποφάσιστη, αφηρημένη, περίεργη, πεισματάρα, αντικειμενική, ρεαλίστρια, ντροπαλή και φοβητσιάρα και πολλά ακόμα. Είμαι αχαρακτήριστη μερικές φορές. Μπορεί να είμαι χαζή, μπορεί να είμαι έξυπνη. Μπορείς να με κρίνεις. Θα ανταποδώσω, και η δική μου κριτική θα είναι πιο σκληρή. Ξέρω να κρίνω το εγω μου, άμα θέλω. Μπορώ να σε κάνω να νιώθεις άσχημα, μπορώ να σου προκαλέσω τύψεις. Όμως μπορώ να σε κάνω να αισθανθείς το πιο σημαντικό άνθρωπο στον κόσμο. Μην υπερεκτιμάς τις δυνάμεις μου..γιατί μπορώ.

 Είμαι το εγώ μου αυτό το περίεργο εγώ μου. Μπορώ να είμαι ό,τι  θέλεις, ό,τι μου ζητήσεις, μα ποτέ δεν θα σταματήσω να είμαι εγώ. Είμαι πολλά για κάποιους. Μπορεί να είναι λίγοι αυτοί οι 'κάποιοι', όμως ποιος ξέρει; Είμαι εδώ και θα συνεχίσω να είμαι εδώ. Υπάρχω χάρη σε αυτούς. Υπάρχουν χάρη σε μένα. Θα είμαι πάντα εδώ. Ίσως το 'πάντα' να είναι κάτι μεγάλο. Όμως ξέρω τον εαυτό μου, παρ΄ όλο που δεν ξέρω όλα τα χαρακτηριστικά του.

Είμαι η Ανδριάνα. Νομίζω πως τελείωσα..Ίσως όμως, τώρα να ξεκίνησα. Ποιος ξέρει; Ποιος μπορεί να ξέρει; Μόνο αυτός που με ξέρει καλά. Μάλλον ο εαυτός μου.

Γιατί μπορώ..

-Αντρι.

Πούλα με :)

Η σχέση αυτή που έχουμε.. Παράξενη, μπερδεμένη, αστεία.. Πρώτε μου έρωτα :)

Ειλικρινά σου λέω όμως ότι δεν με πειράζει. Έτσι κι αλλιώς δεν αγαπάμε για να μας αγαπούν. Αγαπάμε γιατί έτσι γουστάρουμε. Κι εγώ σε γουστάρω, σε λατρεύω, σ’ αγαπάω, σε πονάω, σε νιώθω, σε αισθάνομαι.

Ραντεβού λοιπόν στην επόμενη στροφή!

Τέλος πάντων…  Φιλιά μωρό μου. Να προσέχεις.

Επηρεασμένη από ένα τραγούδι που υπέρ-αγαπώ :)

http://www.youtube.com/watch?v=B0g_aN1I6yM   Πούλα με λοιπόν!

-Ελε

Μερικές θολές αναμνήσεις , μια καινούργια αρχή , ένα διαφορετικό καλοκαίρι!

 Και είμαι εδώ, σήμερα 10 Ιουνίου, μπροστά από ένα pc. Με ένα χαμόγελο στα χείλη, σκέφτομαι πως επιτέλους ήρθε το πολυπόθητο τέλος. Το τέλος του σχολέιου, των εξετάσεων, του πρωινού ξυπνήματος, του διαβάσματος..

Προσπαθώ να θυμηθώ τι κέρδισα από αυτή τη χρονιά. Έτσι συνειδητοποιώ τα αμέτρητα κενά που έχουν μείνει στην μνήμη μου. Μου διαφεύγουν τεράστια χρονικά διαστήματα πριν τα Χριστούγεννα και πριν από το Πάσχα το οποίο ήταν μόνο ένα μήνα πριν. Προσπαθώ να θυμηθώ καλές στιγμές...τίποτα, πριν το καινούργιο εγώ μου.

Δεν ξέρω που πήγαν οι αναμνήσεις. Που πήγαν οι καλές αναμνήσεις. Μπορώ να θυμηθώ μόνο τσακώμους και τέτοιες καταστάσεις. Όλα τα άλλα μου διαφεύγουν. Ίσως να φταίει η εικονική πραγματικότητα που ήμουν για αρκετό καιρό εγκλοβισμένη. Ίσως να έκανα πολλά ταξίδια στον κόσμο μου με αποτέλεσμα να χάνω την ουσία...

Γενικό νόημα; Φέτος δεν κέρδισα τίποτα. Ή μάλλον κέρδισα. Κέρδισα με την αλλαγή ανθρώπων. Κέρδισα, αν και λίγο αργά, το καινούργιο εγώ μου, που έμοιαζε με το παλιό και το οποίο είχα παραμελήσει. Κέρδισα το σεβασμό μερικών ανθρώπων που άξιζαν και την υλοποίηση στόχων. Και πάνω από όλα κέρδισα την Κατ και την Μητς, δύο τρομερούς ανθρώπους στο πλευρό μου. Δύο καινούργιες κολλητές φτιαγμένες στα μέτρα μου.

Αυτός είναι ο λόγος που χαίρομαι για αυτό το τέλος. Γιατί κατάφερα να βγω κερδισμένη, μέσα από ένα τελειώμενο παιχνίδι. Έτσι και αλλιώς, κάθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή. Παρ' όλο που οι καινούργιες αρχές είναι δύσκολες αξίζει να δώσουμε σημασία σε εκείνα που μας πάνε μπροστά, αφήνοντας πίσω ό,τι μας κάνει κακό..

Σχολική χρονιά 2010-2011, αντίο! Δεν θα μου λύψεις καθόλου..! Καινούργια αρχή...σου έρχομαιι! Αφήστε τις καλοκαιρίνες προβλέψεις στην άκρη, μιας και η χαρά έρχεται πάντα απρόσκλητη. Οπότε φέτος μην προγραμματίσετε τίποτα και μην καυχηθείτε ότι θα είναι το καλύτερο καλοκαίρι. Τέρμα οι συγκρίσεις. Ας είναι ένα διαφορετικό καλοκαίρι.. πέξτε ρακέτες με κεράσια, πηγαίνετε για μπάνιο το βράδυ, κάντε ένα πάρτυ-συνεύλεση με τους φίλους και κατασκηνώστε μέσα στο ίδιο σας το σπίτι! Γιατί καλοκαίρι σημαίνει ελευθερία. Αράξτε, χαλαρώστε, ζήστε και κάνετε ό,τι πιο τρελό σας κατέβει στον εγγέφαλο!

Καλό καλοκαιράκι σε όλους. Have fun!!

 -adriuC

Ένα μήνυμα για ένα καλύτερο περιβάλλον.

Παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος, σήμερα Κυριακή 5 Ιουνίου. Μόνο μια μέρα για κάτι τόσο μεγάλο. Έτσι, με βάση την σημερινή μέρα θέλω και εγώ να στείλω ένα μήνυμα. Ένα μήνυμα για ένα καλύτερο περιβάλλον, που όλοι θα μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά. Ας μαζέψουμε ένα σκουπίδι από κάτω, ας κλείσουμε τους υπολογιστές το βράδυ, ας μην αφήσουμε το φως ανοιχτό όταν δεν το χρειαζόμαστε, ας πετάξουμε τα περσινά βιβλία στην ανακύκλωση ή ακόμα καλύτερα ας τα δώσουμε για επαναχρησιμοποίηση. Ας ξεκινήσουμε από σήμερα.. αλλά να μην είναι μόνο η σημερινή μέρα αφορμή για να καλητερεύουμε τον τόπο, που μας περιβάλλει. Ας είναι κάθε μέρα παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος. Γιατί ο τόπος που μας περιβάλλει, μας φιλοξενεί, γι' αυτό πρέπει να τον προστατέψουμε.

Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο διαχείρισης των υλικών αγαθών. Ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

by adriuC.

Ροζ πέταγμα!

 Αφού ρώτησα πολλούς, ρώτησα και τον εαυτό, αν ήμουν ζώο, τι ζώο θα προτιμούσα να ήμουν. Αρχικά μου ήρθαν στο μυαλό τα αγαπημένα μου ζώα όπως τα δελφίνια, αλλά ύστερα σκέφτηκα πως δεν θα ήθελα να ήμουν σαρκοφάγο.( ναι τα δελφίνια είναι πανφάγα και όχι αυτά τα άγια πλάσματα που όλοι νομίζουμε) Μετά θυμήθηκα πόσο θα μου άρεσε να μπορώ να πετάξω, οπότε σίγουρα θα μου άρεσε να είμαι πτηνό. Έτσι αποφάσισα: Θα ήθελα να ήμουν ένα φλαμίνγκο!

Τα φλαμίγκο είναι απλά, απίθανα ζώα. Θαυμάζω την ιδιότητητα τους να στέκονται στο ένα τους πόδι. Αυτό δείχνει τις δυσκολίες που μπορούν να περάσουν και την δυναμικότητα τους. Έχουν ένα ροζ χρώμα το οποίο είναι πολύ φανταχτερό και κάνει τρομερή αντίθεση με τα χρώματα του περιβάλλοντος τους. Γενικά είναι ζώα που ξεχωρίζουν, είναι κομψά και ατρόμητα. Βέβαια, είναι κοινωνικά ζώα, κάτι που είναι φυσιολογικό για την φύση και όχι για μένα. Όμως το καλύτερο σε αυτά τα ζώα, είναι που μπορούν να πετάξουν. Μπορούν να ανοίξουν τα πανέμορφα φτερά τους και να φύγουν μακρια, όποτε αυτά το θέλουν.

Μακάρι να είχα και εγώ την δυνατότητα να πετάξω, να φυγω μακριά. Μακάρι να άρχιζα ένα ταξίδι για τη 'Χωρα του Ποτέ' όταν θα το ήθελα εγώ, με συνεπιβάτη τις σκέψεις μου. Μακάρι να ήμουν λίγο πιο ανεξάρτητη..Γιατί βαρέθηκα αυτό τον τόπο. Βαρέθηκα τους ίδιους ανθώπους και τις ίδιες νοοτροπιες. Θα ήθελα να φύγω από εδώ. Να γνωρίσω ένα καινούργιο κόσμο, διαφορετικές ιδέες  και μυστήριους πολιτισμούς. Δεν μου αρέσει εδώ.  Σκέφτομαι πως είμαι ένα μέλος  αυτής της κοινωνίας και ανατριχιάζω στη ταύτιση με τους κατοίκους αυτής της περιοχής. Δεν ανήκω εδώ.

Και βλέπω ένα αεροπλάνο να περνάει πάνω από το κεφάλι μου. Θέλω να πετάξω τώρα.. Και ξέρω πως είναι αδύνατον. Παρ' όλα αυτά, έχω σκοπό να συνεχίσω να κάνω ταξίδια στον κόσμο μου. Είναι ένας όμορφος κόσμος, που κυριαρχεί η καλοσύνη, το χρώμα και οι πρωτότυπες ιδέες. Εκεί υπάρχει ελευθερία του λόγου. Όλες οι απόψεις είναι δεκτές και πάνω από όλα υπάρχει αυτογνωσία...Και παρά τις προσπάθειες του εξώκοσμου να με πετάξουν έξω από τον δικό μου κόσμο, δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω να τον επισκέπτομαι. Γιατί κανένας δεν μπορεί να μου πει να πάψω να ονειρεύομαι. Έτσι θα επισκέπτομαι τον ονειρένιο μου κόσμο καθημερίνα, ενώ θα ξέρω πως κάπου υπάρχει και θα γίνω μόνιμη κάτοικος του..γιατί τα όνειρα βγαίνουν αληθινά.

Θα ήταν πολύ ωραία αν μπορούσα να φύγω. Ή τουλάχιστον ας γύρναγα σε μια άλλη εποχή. Σε μία εποχή που οι άνθρωποι έχουν ακόμα την ικανότητα της σκέψης. Ας μην γινοταν αυτό με φτερά. Ας είχα αυτή την μηχανή του χρόνου που τόσοοο ζητώ. Ας μπορούσα να πετάξω. Ας μπορούσα να πετάξω στον χρόνο..

Μα ξέρω πως δεν γίνεται. Δεν γίνεται ακόμα. Είναι 4 χρόνια μόνο και μετά θα φύγω μακριά. Θα είμαι ελεύθερη. Θα είμαι ελεύθερη να πετάξω. Όμως μέχρι τότε, δεν θα συγχιστώ αλλο με αυτό τον τόπο. Θα ταξιδεύω μέσα από την φαντασία μου, σε τόπους μαγικούς. Θα πετάω στην φαντασία των ονείρων μου και στις όμορφες στιγμές με τα κολλητάρια μου. Γιατί μπορώ..

by AdriuC