Φύγε. Εχω κάτι μαγικό, το λένε φιλία!

-Βλέπεις τον ουρανό; Είναι θλιμμένος...

-Βλέπει εμάς, βλέπει την θλίψη μας, σωστά; Για αυτό είναι έτσι..

-Το θέμα είναι ότι βαριέμαι να βάλω την μάσκα μου, εκείνο το προσωπείο που με κάνει φαινομενικά χαρούμενη και να προχωρήσω.

-Ό,τι μπορώ και ό,τι μπορείς, όλα μαζί θα περάσουν.

-Μαζί! Ευτυχώς η φιλία αντέχει. Αντέχουμε ε? Στις χαρές και στις λύπες..

-Στα δύσκολα και στα εύκολα!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δύο μήνες πριν ήταν όταν έφυγε ο Τσε, το μικρό μας χελωνάκι. Ήταν 8 Ιουλίου, τότε στα γενέθλια μου, τότε που πρωτομιλήσαμε, μικρέ μου έρωτα. Σήμερα 2 μήνες μετά, από την απουσία του μικρού Τσε και τον ερχομό σου στην καθημερινότητα μου, φεύγει η ψυχή του Άλβιν, της υδρόβιας χελώνας, που είχα διαλέξει για την αδερφή μου.

Και ενώ θέλω να φωνάξω WTF?!?!? 

...

Ξαφνικά, μικρέ μου έρωτα, μετά την πολυήμερη απουσία σου, εμφανίζεσαι. Μου λες ότι είσαι καλύτερα. Απαντώ πως χαίρομαι, μα είναι ψέμα. Θα προτιμούσα να μην ζεις, να μην υπάρχεις. Πείτε με κακιά, σκύλα, μα καταλάβετε με. Προσπαθώ απλά να μην νιώθω, είναι ο πιο εύκολος τρόπος να μετατρέπομαι σε αυτό απαθέστατο πλάσμα, γιατί δεν νιώθω, δεν αισθάνομαι, επομένως δεν πληγώνομαι.

Αντίο μικρά μου χελωνάκια, αντίο Τσε, αντίο Άλβιν. Η αποχώρηση σας από αυτόν τον κόσμο άγγιξε εμένα. Το σύμπαν κάτι ήθελε να μου πει, μην ανησυχείτε πιστεύω πως πήρα το σωστό μήνυμα.

Ήρθε η ώρα να πω αντίο και σε σένα, λοιπόν, μικρέ μου έρωτα. Μερικές σταγόνες τρέχουν από το μάτια μου, μαζί με τα όνειρα μου και τις υποσχέσεις σου. Ο ουρανός με βλέπει, για συμπαράσταση,  ρίχνει τις δικές του σταγόνες σε τούτη τη γη..

*Αν και εσύ με ξέχασες, δεν νιώθω χαμένη. Εσύ είσαι αυτός που θα μείνει..στο παγκάκι(!), γιατί έχω κάτι μαγικό, το λένε φιλία, φίλε μου!

*Καλό φθινόπωρο σε όλους!

Άντρι..