Χωρίς επιστροφή.

Ένα εισιτήριο παρακαλώ.

 Θέλω να ταξιδέψω με το καράβι του Πίτερ στο κάπου, ίσως στο πουθενά.

 Στην Χώρα Του Ποτέ ή στην Χώρα των Θαυμάτων, να δω τους φίλους μου, να πιούμε τσάι.

 (Έχω καιρό να τους ευχηθώ χαρούμενα ξεγενέθλια). 

Κουράστηκα να ζω το τώρα, βαρέθηκα το γκρίζο, αυτή την μονοτονία της ρουτίνας. Θέλω να αλλάξω την καθημερινότητα, το "βαρετό", θέλω  χρώμα και άλλο χρώμα, θέλω να νιώσω, να πετάξω, να ξυπνήσω..

Μια απόφαση είναι, δεν χρειάζεται βαλίτσες και ετοιμασίες. 

Ας πακετάρουμε μόνο τις σκέψεις, τους στόχους, τις φιλοδοξίες μας, τα όνειρα μιας ζωής,

 γιατί σε αυτό τον κόσμο δολοφονούνται, δεν επιβιώνουν.

Και θα συνεχίσουν να μην έχουν θέση εδώ, μέχρι εμείς να αλλάξουμε το "σήμερα" σε αυτό τον ταξιδιωτικό προορισμό, στην Χώρα του Πότε, στην Χώρα του Κάποτε, στην Χώρα του Παντού, του Πουθενά.

             544664_301585769945499_160230267_n.jpg

* Υπάρχει ο εύκολος και ο δύσκολος δρόμος. Μπορείς να πάρεις το εισιτήριο χωρίς επιστροφή, να ευτυχήσεις ζώντας σε έναν άλλον κόσμο αγνοώντας την αλήθεια, αλλά η αξία βρίσκεται εκεί που παλεύεις να κάνεις τον κόσμο σου πραγματικότητα!

*Μια πανέμορφη εβδομάδα σε όλους, με ελπίδα, και πίστη στους εαυτούς μας!

*Γιατί μην ξεχνάμε, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ;)

Άντρι.