What the f*ck is going on with me?

Γίνομαι υπερβολική,
υπερενθουσιάζομαι.
Στη στιγμή νομίζω πως βιώνω την πραγματική ευτυχία.

***

Αυτή μου η υπερβολή με οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο άκρο,
στην απογοήτευση.
Απογοητεύομαι με τον εαυτό μου,
ξεσπάω σε κλάματα με την παραμικρή αποτυχία,
πέφτω χαμηλά και πιο χαμηλά..

Βαριέμαι,
κουράζομαι να πέφτω,
Ετοιμάζομαι να παραδοθώ ολοκληρωτικά.

***

Ξαφνικά μια φλόγα ανάβει μέσα μου,
μου δίνει ώθηση να σηκωθώ,
βρίσκω για λίγο το νόημα,
που τόσο καιρό αναζητώ.

***

Θέλω να με προστατέψω,
μπαίνω σε άμυνα,
χτίζω εκείνο το τείχος γύρω μου,
αφήνοντας τα συναισθήματα απέξω.
Δεν ταιριάζουν με τον σκληρό μου εαυτό.

Γίνομαι εκείνη η εγωιστική "σκύλα",
που ακολουθεί μόνο την λογική της,
που προσπαθεί να υποβιβάζει τους γύρω της,
μόνο και μόνο για να νιώθει αυτή καλύτερα.
Εκείνη η σκύλα, την οποία πολλοί μίσησαν.
*
Φαίνεται μου αρέσει να με μισούν.
Τουλάχιστον έτσι δεν πληγώνομαι.

Τι να τα κάνεις τα συναισθήματα, 

όταν το μόνο που σου προκαλούν πια

είναι πόνο;

***

Μα η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Ένα γεγονός σπάει το εύθραυστο τείχος,
γεμίζοντας με χαρά και ενθουσιασμό.

***

Μα η απογοήτευση δεν θα σταματήσει ποτέ να ακολουθεί.

**
Πόσο την μισώ αυτή την κατάσταση,
όταν  βλέπω πως στοιχημάτισα λάθος,
πως έπεσα έξω..

Μάταια προσπαθώ να χτίσω ένα καινούργιο τείχος.
Η δύναμη, τα υλικά μου δεν επαρκούν
και το φορτίο των κουβαριασμένων συναισθημάτων
ασήκωτο.

**

Και τώρα;

**

Πόσο μου την δίνει να βρίσκομαι απροετοίμαστη σε καταστάσεις,

να μην φαίνομαι δυνατή,

να λυγίζω..

***
Και νιώθω μόνη,
τόσο μόνη
χαμένη στο πλήθος.
***

Τι και αν με περιτριγυρίζουν άτομα που αγαπώ;

Κάτι λείπει..

Και με αγχώνει τόσο πολύ,
που δεν είμαι σίγουρη αν είμαι αυτή που θα ήθελα να είμαι,
που δεν ξέρω τι κάνω,
αν μου αρέσει αυτό που κάνω,

Που κατάντησα τόσο ανασφαλής..

*Τίποτα δεν μοιάζει πια σαν καλή λύση, εκτός από το πέρασμα του χρόνου.
*Είναι που με κουράζει τόσο η αναμονή..
*Μα θα βρεθεί μια άκρη στο κουβάρι..

Άντρι