Μια εμπειρία μαζεύτηκε.

Νιώθεις την απογοήτευση να τρώει ξαφνικά μέσα σου ό,τι είχε απομείνει από τους τσακωμούς του τελευταίου καιρού. Σε καταβροχθίζει ώσπου δεν μένει τίποτα, τίποτα από εκείνα τα πρωινά κάτω από το ζεστό ήλιο με το καλοκαιρινό αεράκι, τίποτα από εκείνα τα βράδια με τα γέλια σου, τα χάδια, τα φιλιά του κάτω από τη μαγεία των αστεριών.
Νιώθεις ότι έδωσες ένα σημαντικό κομμάτι σου, ότι έδωσες αγάπη χωρίς ανταπόκριση. Νιώθεις πως όλα αυτά ήταν ένα ψέμα, μια ψευδαίσθηση, ένα όνειρο που πάλεψες πριν από ένα χρόνο να κάνεις πραγματικότητα. Μα ήταν όλα φτιαχτά, στην φαντασία σου. Διάλεξες τον πρίγκιπα , του έδειξες πως να σκοτώσει τους δράκους μέσα σου, πως να γίνει καλύτερος, χωρίς καν να τον ρωτήσεις άμα ήταν διατεθειμένος να κάνει όλα αυτά.....για σένα.
Νιώθεις απογοήτευση από τον εαυτό σου επειδή πόνταρες ξανά όλη σου την ψυχή σε ένα λάθος αριθμό, που άφησες τον εαυτό σου πίσω μόνο και μόνο για να ζήσεις το όνειρο και αλήθεια πες μου. Τι κέρδισες?
Θυμήσου τις καλές στιγμές. Υπήρξαν ή και αυτές ήταν δημιούργημα της φαντασίας σου, ένα παιχνίδι του μυαλού?
Προσπάθησε να θυμηθείς το άτομο που ερωτεύτηκες. Ξέχασες σχεδόν πως είναι, πως ήταν. Χάθηκε όλο αυτό το κάτι μέσα στην καθημερινότητα, τα πρέπει και τα μη της καλοκαιρινής σας σχέσης. Προσπάθησε να θυμηθείς εκείνο τον άνθρωπο που σου έταξε τα πάντα, μα δεν είδες πράξεις και πραγματικό ενδιαφέρον ούτε την τελική στιγμή. Τώρα μένουν τα λόγια του στον αέρα να σε περιτριγυρίζουν σαν φαντάσματα.
Προσπαθείς να κλείσεις το διακόπτη, να φορέσεις τη μάσκα σου. Μα η σιωπή του σπιτιού σε ελευθερώνει τόσο που το δωμάτιο πλημμυρίζει από τα δάκρυα μου, από τις αναμνήσεις.
Σου λένε πως ήταν απλά μια εμπειρία, να το αφήσεις να φύγει, πως δεν άξιζε. Συμφωνείς παρότι δεν είσαι σίγουρη. Έφτιαξες το παραμύθι σου έτσι ακριβώς όπως το ήθελες. Ξέχασες όμως πως μιλάμε για ανθρώπους, για ανθρώπινα συναισθήματα, που είναι τόσο απρόβλεπτα και μοναδικά. Ήθελες και άλλα , ζήτησες καρτερικότητα, υπομονή, αγάπη ενδιαφέρον, αντιμετώπισες αδιαφορία που σκότωσε ότι σου είχε μείνει και ξαφνικά συνειδητοποιείς τα λάθη στην ιστορία σου, το πείσμα να την πραγματοποιήσεις με τον οποιοδήποτε, η επιμονή σου να τον αλλάξεις και να τον κάνεις όπως εσύ τον θες, όπως τον είχες φανταστεί
Καιρός λοιπόν να βάλεις ένα τέλος σε αυτό το ονειρικό παραμύθι σου, μιας κ ήταν εξ αρχής μια καταστροφή. Καιρός να προχωρήσεις παρά κάτω σε κάτι καινούργιο που μπορείς να λάβεις και να προσφέρεις. Κουράστηκες να ζητάς και να μην παίρνεις τίποτα παρά λόγια και υποσχέσεις.
Μα ακόμα και αυτή τη στιγμή που είσαι αποφασισμένη να γράψεις το πολυπόθητο για την ψυχολογία σου τέλος, περιμένεις το πρίγκιπα σου επιτέλους να εμφανιστεί να σου πει ένα συγνώμη, να σε πάρει και να πάτε μακριά, πέρα από τη γη εκεί στο φεγγάρι όπου θα μπορούσατε να ζήσετε όπως εσείς οι 2 θα θέλατε, χωρίς περιορισμούς και προγράμματα. Μα ξέρεις κάτι? Δεν μπορείς να παίξεις μπάλα στο φεγγάρι..και εγω δεν είμαι διατεθειμένη να γίνω το παιχνίδι σου. Αυτή είναι η διαφορά μας. Παίξαμε και έχασες. Εγώ είμαι αυτή που αποχωρώ.

*Πες μου τι άλλαξε.
*Μακάρι να ήταν αλλιώς, μακάρι να ήσουν αλλιώς.
*Κάνε τη ζωή σου, δεν με άφησες να γίνω μέρος της.
*Κλείνω τις αναμνήσεις μας σε ένα άδειο κουτί,
γυρνάω σελίδα.
*Θα τα πούμε σε μια άλλη ζωή..
*Ευχαριστώ.