|'Α|γνωστοι

Τώρα όλο αυτό έγινε η ρουτίνα μας. Μια κακή συνήθεια. Αλήθεια δεν ήθελα να γίνει έτσι, δεν ήθελα να έχω πρόγραμμα, δεν ήθελα να σε έχω μέσα στο πρόγραμμα μου. Μα, μπήκες, χωρίς καν να με ρωτήσεις και εγώ τώρα φοβάμαι, τρομάζω, χτίζω για άλλη μια φορά ένα τοίχος και σε πετάω έξω από αυτό. Πάντα αυτό έκανα με τους ανθρώπους, χωρίς να με νοιάζει αν πληγώνονται, αλλά αυτή την φορά υποφέρω και εγώ.

Μια μέρα χωρίς να μιλήσουμε. Καθαρά δική μου επιλογή. Μοιάζει αιώνας μακριά σου, ίσως κάτι παραπάνω. Ξέρω  τι φοβάμαι. Φοβάμαι να κάνω λάθος, να σε αγαπήσω, να βγουν όλοι οι άλλοι σωστοί και να σε κυνηγάω. Δεν θέλω να είμαστε fb friends, θέλω κάτι παραπάνω, δεν το νιώθεις? Δεν θέλω να είμαι από αυτούς που λένε "γνωριστήκαμε μέσω facebook". Τι αν δεν είχα φβ; Τι αν το ιντερνετ δεν είχε εφευρεθεί; ..δεν θα μάθαινα τίποτα για τον όμορφο εσωτερικό σου κόσμο, δεν θα σε γνώριζα. Φοβάμαι στην ιδέα ότι θα ήμασταν άγνωστοι..

Δεν θέλω να χτίσω για μια ακόμα φορά έναν εικονικό κόσμο και να ζήσω μέσα σε αυτόν μέχρι να εμφανιστεί η αλήθεια. Το μόνο που θέλω είναι να ξεφύγω από τούτο τον εικονικό κόσμο, να ακούσω την φωνή σου, να σε δω από κοντά πέρα από τις όμορφες φώτο σου, τις οποίες χαζεύω με τις ώρες. Θέλω να σε ακούσω να γελάς, απλά..τόσο απλά..

Γιατί να είναι όλα τόσο περίπλοκα;;

Αν ποτέ εννοούσες αυτά που λες, αλήθεια, βρες ένα τρόπο..

Θα σε περιμένω..

Θα σε σκέφτομαι..

|ά|ντρι