Ο χορός της βροχής.

Βρέχει.

Βρέχει τόσο πολύ, που δεν μπορούμε να διακρίνουμε τίποτα,

κοιτάζουμε μπροστά,

μάτια υγρά,

το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο.

Φυσάει.

Φυσάει τόσο πολύ, που τα κομμάτια ξεριζώνονται,

δεν μένει τίποτα να μας καλύπτει, 

παρά μόνο οι αναμνήσεις.

**

Λυγίζεις.

**

Το χαλάζι, μας χτυπάει ανελέητα, αφήνει πληγές.

Μια αστραπή πέφτει, φωτίζει ένα μονοπάτι. Λάθος φως, λάθος επιλογή. 

Έρχεται ανεμοστρόβιλος. Βουτάει ό,τι μας έχει απομείνει.

Πες μου, θυμάσαι?

Η ομίχλη καταπλακώνει τα πάντα, σαν ζάλη,

δεν νιώθω,

 σε χάνω, χάνομαι.

**

Ο ήλιος εμφανίζεται,

φαίνεται έχει όρεξη,

 χαμογελάει τρυφερά. 

Μόνο μερικές ψιχάλες έχουν μείνει

να μας θυμίζουν πως κάποτε υπήρχε καταιγίδα.

Έλα, πιάσε το χέρι μου,

εγώ είμαι εδώ,

μην φοβάσαι πια, η μπόρα πέρασε!

*Σαν να μην πέρασε μια μέρα..

*Μόνο ξανά δεν θα σε αφήσω, να μην με αφήσεις μόνο ποτέ.

*Μην ξεχνάς πως χωρίς την μπόρα, δεν θα υπήρχε ουράνιο τόξο.

Άντρι