Μερικές φορές θέλουμε κάτι τόσο πολύ να συμβεί, που ξεχνάμε το τώρα. Περιμένεις, περιμένεις, περιμένεις χάνοντας διάφορες μοναδικές στιγμές και μόλις αυτό που περιμένεις, επιτέλους φτάσει, κάτι γίνεται και όλα σου τα σχέδια καταστρέφονται και τελικά δεν περνάς καλά. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί πάντα γίνεται αυτό.
Ίσως είναι επειδή δεν έχουμε τη δυνατότητα της αναμονής. Πρέπει να φταίει η ανυπομονησία, που μας κάνει να θέλουμε κάτι υπερβολικά και έτσι σκέπτοντας το αύριο ξεχνάμε το τώρα. Έτσι φτανει αυτή η μοναδική στιγμή που τόσοοο πολύ περιμέναμε και δεν γίνονται αυτά που είχαμε ονειρευτεί, πράγμα που είναι εξαιρετικά απογοητευτικό.
Συμπέρασμα: Δεν σκέπτομαι μόνο το αύριο αλλά και το τώρα. Απολαμβάνω την στιγμή γιατί μπορεί να μην είναι όσο ασήμαντη, όσο φαίνεται.
Αντ.
ολοσωστα ολα αυτα που λες αλλα δυστυχως η αναμονη ειναι τοσο δυκολη:/
ΑπάντησηΔιαγραφήτο καλυτερο που εχουμε να κανουμε οπως ειπες και εσυ, ας απολαυσουμε το τωρα και ας αποφευγουμε τις απογοητευσεις.