Ένα σύντομο καλωσόρισμα.

Αγαπητοί αναγνώστες & αναγνώστριες,

βρισκόμαστε μόλις στα 2 τελευταία λεπτά της Τετάρτης 31 Αυγούστου. Βρισκόμαστε στα 2 τελευταία λεπτά της τελευταίας μέρας του καλοκαιριού. Μια μέρα που σηματοδοτεί την λήξη των διακοπών μας, το τέλος της ξεκούρασης, των μπάνιων, της μόνιμης ξεγνοιασιάς, τον τέλος της γέμισης των μπαταριών μας. Ένα άσχημο φινάλε θα χαρακτήριζα, που οι περισσότεροι μισούμε. Όμως το τέλος των διακοπών είναι αναπόφευχτο. Αντίο λοιπόν σε όλες αυτές τις καλοκαιρινές αγάπες και ας χαιρετήσουμε τα γούνινα μποτάκια που μόλις βγηκαν στις βιτρίνες των μαγαζιών. Είναι όμορφα που αλλάζει η εποχή.  Μουντός καιρός, κρύο αεράκι..είναι ότι πρέπει για μια καλή αλλαγή και ένα γερό ξύπνημα. Ίσως το πολύ καλοκαίρι τελικά να ήταν κουραστικό!

Γλυκό καλοκαιράκι..επαναπρογραμματιση για του χρόνου!

Ωστόσο..

Καλό χειμώνα σε όλους!

Άντρι

Ξέρω ένα μέρος που δε μοιάζει με κανένα..

Τα πράγματα είναι αλλιώς όταν τα βλέπεις από άλλη μεριά..
Ίσως από την απέναντι μεριά..
Ναι, σίγουρα είναι αλλιώς..
Εδώ όλα είναι ήρεμα, εδώ κανείς δεν με ενοχλεί... εδώ θα ήθελα να ήμουν μαζί σου..
Μα εσύ δυστυχώς είσαι στην απέναντι πλευρά.. και απ' ότι φαίνεται εκεί θα μείνεις για πάντα!
Δεν θα δεις την ομορφιά αυτού του κόσμου, της γης που πατάω εγώ..
Δεν θα μάθεις τη μαγεία που κρύβει αυτό το μέρος..
Τα πράγματα είναι διαφορετικά από εδώ.
Είναι ήρεμα, κανείς δεν με ενοχλεί..
Άκου τα τζιτζίκια πως κελαηδούν..
Τι? Δεν μπορείς να τα ακούσεις? Μα φυσικά και δεν μπορείς! ...Αφού είσαι στην απέναντι πλευρά.
Εγώ όμως τα ακούω! Έχω αυτό το προνόμιο, αυτή την πολυτέλεια.
Αντίο μάγκα μου, λυπάμαι για σένα.. που ποτέ δεν θα μάθεις πως είναι από εδώ...

-Ελ

Συγχώρα με.

Συγγνώμη αν δεν βρήκα λόγια, ένα τραγούδι για σένα να γράψω.. Σου χαρίζω τις σιωπές μου αντί γι' αυτό.
Και συγγνώμη που τα λόγια ήταν λόγια και δεν ήταν κραυγές γλάρων ή παιδικές μελωδίες..
Συγγνώμη που ήμουν εγώ και δεν ήταν κάποια άλλη στη θέση μου.. Ίσως τότε να σε βόλευε! Ίσως τότε να γούσταρες!
Συγγνώμη που δεν σε βοήθησα, που δεν σε έκανα να νιώσεις.. Ξέρεις δεν είναι δουλειά μου αυτή.
Συγγνώμη που προσπαθώ να σε ξεχάσω.. Είναι δύσκολο ξέρεις. Μα.. Συγχώρα με.. Για όλα..


Φεύγω τώρα από μόνη μου, έτσι κι αλλιώς..


-Ελε

Εσείς...

Δεν με καταλαβαίνετε! 
Ποτέ σας δεν καταλάβατε!
Είμαι παιδί! Μη μου γαμάτε την ψυχολογία!
Το ξέρω πως καμιά φορά συμπεριφέρομαι περίεργα και μιλάω απότομα, αλλά χρειάζομαι κάπου να ξεσπάσω!
Δεν σας γουστάρω! 
Εσείς που λέτε πως με αγαπάτε με σκοτώνετε σιγά σιγά.
Εσείς που με λέτε απάνθρωπη, εσείς με βλέπετε να πεθαίνω και μένετε άπρακτοι.
Εσείς που μου κόβετε τα φτερά και μου καταλογίζετε τις ευθύνες σε κάθε στραβοπάτημα..
Εσείς που με είδατε να μεγαλώνω και μου δώσατε στοργή και αγάπη και τώρα με ξεπουλάτε για κάτι ίσως καλύτερο..
Εσείς περιμένατε από εμένα το τέλειο και σας απογοήτευσα..
Εσείς που ποτέ δεν καταλάβατε..


Εσείς...

...

-ελ

Dont bother i'll be fine...

For you, I'd give up all I own
And move to a communist country
If you came with me, of course
And I'd file my nails so they don't hurt you
And lose those pounds, and learn about football
If it made you stay, but you won't...


Ελ.

Μη σε νοιαζει...

Μη σε νοιαζει.
Καθε φορα ετσι ειναι! Καθε φορα μελαγχολω!
Μη σε νοιαζει! Δεν ειναι τιποτα αυτα τα δακρυα.
Θα περασουν.. Θα μου περασει.. Θα ξεχαστω κι εγω.. Θα ξεχαστεις κι εσυ..
Τα παντα θα μοιαζουν παρελθον.. Μαντεψε, θα ειναι παρελθον!
Απλα ηρθε η ωρα να την κανω! Το ξερεις καλυτερα απο τον καθενα αυτο!
Συγγνωμη που ξεχασα να σου πω πως φευγω. Συγγνωμη που ξεχασα να σου πω αντιο.
Ομως μη σε νοιαζει.. Θα ειμαι ενταξει.. Κοιτα εσυ να προσεχεις οπου και να πας..


*Και τωρα αγαπη μου αντιο.. Αγαπη ειναι οτι δεν εγινε, οτι δεν υπηρξε.. Αλλου εγω, αλλου εσυ. Παντα θα υπαρχει καποια δικαιωση και για τους δυο μας..

-ελε..

Το τοπ 5(+1) των καλοκαιρινών απειλών!

Νόμιζα πως ήμουν φιλόζωη... Όμως πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν οι εξαιρέσεις, σωστά?! Έτσι αυτό το καλοκαίρι βρήκα 6 ολοκληρα ζώα που θα ήταν προτιμότερο να μην υπήρχαν μιας και είναι απλάάά ένα λάθος της φύσης! Λοιπόν...το τοπ 5(+1) αρχίζειιι:

(+1)Evil sister Nena: Ξεκιναμε με ένα από τα καινούργια είδη ζώων. Βρέθηκε μέσα στο σπίτι μετά από μεγάλο λάθος ενός πελαργού. Έτσι κατάντησα να συγκατοικώ μαζί της παρά την θέληση μου και να την ανέχομαι καθημερινά. Είναι δίδυμος και όπως όλοιι οι δίδυμοι είναι διπρόσωπη. Εξωτερικά είναι κάπως έτσι <----

Βέβαια αυτή είναι μία αυταπάτη του μυαλού μας, μιας και το κανονικό της προσωπο διαφέρει πάραα πολύ από αυτό και ειναι κάπως έτσι ---------->>

Είναι ένα ενοχλητικό πλάσμα, που δεν σε αφήνει λεπτό σε ησυχία. Με επικίνδυνες ιδέες για την καταστροφή του πλανήτη και ένα ανατριχιαστικό τραγούδι που σκοτώνει.

Διστυχώς για μένα, που έτυχε να συγκατοικω με αυτό το σπάνιο είδος, δεν έχει βρεθεί ακόμα το αδερφοκτόνο! 3:)

Συμβουλή!: Μακριά από αυτά τα πράγματα με της μπούκλες. Δεν είναι τόσο γλυκά όσο φαίνονται.

5.Τσόυχτρες: Μετά το θάψιμο της αδερφής περνάμε στο ν.5 της λίστας μας! Στο ν.5 όπως είναι φανερό βρίσκονται οι τσούχτρες. Είναι αυτά τα ζελάτα πλάσματα που παρά την ομορφιά τουςείναι πολύ ενοχλητικά. Βρίσκονται στον θαλάσσιο μας χώρο τον Αύγουστο εμποδίζοντας μας να πλατσουρίσουμε με την ησυχία μας. Έμαθα να συμβιβάζομαι μαζί τους με το "μακριά κ΄αγαπημένα" παρ' όλα αυτά δεν τηρούν την συμφωνία μας. Ναι, ναι..είναι πολύ πιο διαβολικές από ότι φαίνονται. Απλώνουν τα πλοκάμια τους κ' ένα τζζζζζζζ -και dead-! Έτσι έχουν γίνει ο δικός μου "κλόουν" των μικρών παιδιών, που θα μπορούσαν να προταγωνιστούν στις χειρότερες ταινίες τρόμου. Όμως οι διαβολικές μου τσούχτρες είναι αναγκαίες για την σωστή διατροφή των καρέτα- καρέτα και ενώ θα έπρεπε να ήταν ν.1 κατέβηκαν θέση!

 4.Αχινοί: Ανεβαίνοντας στην λίστα μας βρίσκομαι ένα ακόμα θαλάσσιο ον. Είναι οι αχινοί. Αυτά τα πλάσματα με την κόκκινη ασπίδα τους, θα ήταν προτιμότερο να πάνε για ξύρισμα. Βρίσκονται στην θάλασσα έξω-εξω, δείχνοντας μας πως η θάλασσα είναι καθαρή. Βέβαια μας εμποδίζουν να μπούμε μέσα..Ένας κόκκινος κίνδυνος για τους εξευρενητές της θάλασσας, που απειλεί να βλάψει τα ποδαρ\άκια μας. Όμως όσο ενοχλητικοί και απαίσιοι είναι μέσα στην θάλασσα, τόσο όμορφοι είναι νεκροί! (:Σ)

3.Κουνούπια: Είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στη πρώτη θέση των πιο ενοχλητικών ζώων, με τα κουνουπιά. Είναι διαβολικά πλάσματα που σε ζαλίζουν για να σου ρουφήξουν το αίμα. Κανονικά βαμπίρ! Έτσι το βράδυ ενώ σε ζαλίζουν και σου κάνουν τον ύπνο δύσκολο εύχεσαι να κράταγες μια μυγοσκοτώστρα ή να είχες βαλει μια παστίλια!

 

Ένα μεγάλοοο μπράβο στην ύπαρξη των φιδιων, που έδωσαν έμπνευση σε αυτον που εφήβρε τα φιδάκια...!

...έτσι καταφέρνουμε να κοιμηθούμε με ησυχία...

2.Τζιτζίκια: Ένα βήμα πριν το τέλος. Τα τζιτζίκια. Είναι οι γείτονες του καλοκαιριου μας, που το συνοδευουν με το εκνευριστικό τους τραγούδι. Ένα τραγούδι, "τείχος" που κανένα άλλος ήχος δεν μπορεί να το διαπεράσει. Έτσι τα τζιτζίκια μας ζαλίζουν κατά τη διάρκεια ολόκληπου του καλοκαιριού δημιουργώντας ανηπόφορους πονοκεφάλους. Μα δεν κουραζονται ποτεέέ να τραγουδανε;;; :@ (πόσο χαίρομαι όταν η γάτα μου τρώει γύρω στα 16 τζιτζικια τη μέρα! ..πραγματική αρμονία..)

1.ταταταταατα...Στην πρώτη θέση λοιπόν της λίστας βρίσκονται οι απαίσιοτατες, κακάσχημες, σπαστικές..τερέζες! Πηγή κακού όπως λέει η Κατ..Ένας από τους χειρότερους εχθρούς του καλοκαιριού. Εισβάλουν στο σπίτι σου μέσα από ανοιχτές πόρτες και παράθυρα, απρόσκλητες! (τι θράσος!;) Και ακόμα χειρότερα; Πετάνε! Έτσι ενώ πας την βόλτα σου μπορούν απλούστατα να ανοίξουν τα φτεράκια τους και να ανεβούν στο κεφάλι σου! (ιουχ :Σ) Είναι από τα πιο αηδιαστικά και θρασιτατα ζώα από ποτέ. Πολλαπλά πόδια, σκατουλί χρώμα, ανεπιθύμητο πέταγμα... Πάλι καλά υπάρχει και εδώ μια λύση! Ψέκασμα με κατσαριδοκτόνο(!?) σε όλοο το σπίτι και μένεις ήσυχος!

*Συγγνώμη για την έλλειψη της εικόνας, αλλά θα ήταν μεγάλο λάθος για την αισθητική του μπλογκ!

Αυτό ήταν το ανατριχιαστικό μου τοπ 5(+1). Βέβαια η φύση έχει αρχίσει να μαγειρεύει(το μυρίζω!), οπότε αυτές οι καλοκαιρινές απειλές θα είναι παρελθόν. (πόσο μ' αρέσει ο χειμώνας! ΧΟΧΟ) Παρ' όλα αυτά ακόμα και το καλοκαίρι για τα πάντα υπάρχει μια λύση ( ακόμα και ο γόρδιος δεσμός δεν έμεινε άλυτος!). 'Ετσι μπορούμε να συμβιβαστούμε μαζί τους μιας και όλοι μοιραζόμαστε τον ίδιο πλανήτη ή μπορούμε να τους δείξουμε τα όρια μας και να τα απομακρύνουμε από αυτά. Λοιπόν μακριά κ΄αγαπημένα (2!) από αυτά τα ενοχλητικά πλάσματα!

Ελπίζω να μην τρομάξατε! :ρ

Καλή συνέχεια του καλοκαιριού! μην παραδίνεστε, δεν έχει τελειώει ακόμη!)

-Άντρι

Νανουρισμένη τουρίστρια!

Ξύπνησα λίγο πιο νωρίς σήμερα. Βγαίνοντας έξω αντίκρισα ένα απίθανο τοπίο. Ένα μανιάτικο τοπίο, θα έλεγαν κάποιοι. Ένα τοπίο χωρίς ανθρώπινους ήχους. Ένα μαγεμένο τοπίο που σε υπνοτίζει με την απέραντη ομορφιά του.

Δεν έχει σημασία πιο τοπίο είναι αυτό. Αλλά η φύση που σε αυτό το μέρος περιβάλλει δημιουργικά όλα τα αντικείμενα της. Η θάλασσα καταφέρνει με το χαρωπό τραγουδάκι της να τα δέσει όλα αρμονικά. Ακόμα και τα τζιτζίκια...ξέχασα πόσο τα απεχθάνομαι. Όμως το τραγούδι τους είναι συστατικό σε αυτό το νανούρισμα της φύσης.

Μου χρειαζόταν αυτό. Να ακούσω αυτό το νανούρισμα για στιγμές. Κατάφερα να ξεχαστώ και ας μην είμαι πραγματικά σε διακοπές. Όμως είμαι φιλοξενούμενη σε μια καλή φίλη και αυτό ίσως να είναι καλύτερο από διακοπές.

Ήταν ένα όμορφο 3ημερο. Αν και τα γεγονότα μας ήθελαν πατημένες κάτω, εμείς τα ξεπεράσαμε. Στην τελική  των καταστάσεων, όλα γίνονται με την δύναμη της θέλησης. Θυμάμαι που κάναμε κανό..ένιωθα σαν ένα παίχτης του survivor! Θυμάμαι που στην πειρατική βραδιά αγναντεύαμε την δύση του ηλίου, με συνοδεία του πειρατικού τραγουδιού, που μας έδωσε μια ελπίδα. Μια ελπίδα για το "μετά", που μας χρειαζόταν πολύ. Θυμάμαι τις 3 μας βραδιές. Τα γέλια οι μπαρούφες..θα μείνουν αξέχαστα. Θυμάμαι την πίσσα που πάτησα. Μάλλον θα πρέπει να πάω να κοιτάξω την γκαβομάρα μου (όλη μου η φτέρνα έγινε μαύρη!). Θυμάμαι  το τρίψιμο της πατούσας με οινόπνευμα, που τελικά θα έπρεπε να γίνει με λάδι! (Πάλι ένιαθα σαν ένας παίχτης του survivor!) Θυμάμαι τη βόλτα του σκύλου της Θαλ(φίλη μου), την Ρόζι και πόσο με συμπαθούνε τα ζώα αντίθετα με το ανθρώπινο είδος. Θυμάμαι την σχεδίαση του γάμου μου, σε εκείνο το εκκλησάκι στο Οίτυλο με ένα κόκκινο χαλί. Θυμάμαι πως σχεδιάσαμε το after να γίνει στην παραλία χορεύοντας mazoo and the zoo με προτίμηση το: κατσίκα-κατσίκα. Θυμάμαι πως λέγαμε ότι θα φοράμε μαγιώ με τον Ταζ! Θυμάμαι πως ήθελα κλειστό γάμο(θα ήταν ο γάμος της χρονιάς και α μαζευόταν πολύ κόσμος :ρ). Θυμαμαι πως είχα βρει τον γαμπρό..μα είχα ξεχάσει να το προσκαλέσω! (τελικά ο γάμος θα ήταν πολύύ μικρός). Θυμάμαι όταν η Θαλ μου πήρε τον τίτλο του unoface. (παρόλα αυτά θα συνεχίζω να παίζω uno για την επιστροφή του τίτλου! Θυμάμαι όταν πήγαμε στο Λιμένι και ενώ όλοι κάνανε μπάνιο εμείς είπαμε να κάνουμε τη διαφορά. Θυμάμαι πως πριν μερικές μέρες δεν ήξερα ότι το Οίτυλο είναι βουνό..(!) Θυμάμαι πως το βράδυ φοβόμουν αυτό το τοπίο. Θυμάμαι που ήταν να μείνω μία μέρα και τελικά έγιναν 4! Θυμάμαι το πρωινό μου ξύπνημα και πόσο όμορφα μου έφτιαξε την κουρασμένη μου διάθεση! Τα θυμάμαι ΟΛΑΑ και δεν έχω σκοπό να τα ξεχάσω!

Αυτές ήταν οι διακοπές μου. Πέρασαν τόσο γρήγορα μέσα από τη φωτογραφική μου κάμερα μα και τόσο μαγικά. Μαγεύτηκα και εγώ από αυτό τον τόπο και έτσι φαίνεται πολύ λυπητερή η αυριανή μου αναχώριση. Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να φύγω. Θα ήθελα να μείνω εδώ. Αν και δεν νομίζω ότι θα γινόταν "για πάντα". Ήταν αναμφισβήτητα το καλύτερο 3ήμερο! Σίγουρα θα μείνει η πιο αξέχαστη ανάμνηση του φετινού καλοκαιριού...

*..σίγουρα θα μείνει η πιο αξέχαστη ανάμνηση του φετινού καλοκαιριού...αν και θα ήθελα να σε είχα δει*

Πάω να χαρώ την τελευταία μερούλα μου, με ένα "στο επανιδείν" στον τόπο και στις βλακείες με την Θαλ.

 Auf wiedersehen, λοιπόν!

-Άντρι

Μικρή Μέντιουμ!

Νόμιζα πως σήμερα θα ήταν μια φυσιολογική βραδιά. Μα αυτό δεν είναι καθόλου λογικό. Όμως η λογική έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό..έπρεπε να το περιμένω.

Αρχίσα με την Κατ για μία φυσιολογική βόλτα, όπως ανέφερα, έχοντας προορισμό το νησάκι, που πεζόταν μια τραγωδία. Κάναμε μια στάση σε ένα περίπτερο, για να εφοδιαστώ με τα άκρως απαραίτητα προπ-κορν. 

Ξαφνικά η Κατ με σκούντηξε. Μία μάζα φωτός είχε αποσπάσει το βλέμα της. Ήταν μια φωτιά. Μια φωτιά μέσα στο ένα και μοναδικό παρκάκι...Σοκαρίστηκα. Ήταν ένα από τα πιο όμορφα μέρη ξεκούρασης. Είχα σκοπό τις επόμενες μέρες, να πάω να διαβάσω το βιβλίο μου κάτω από την δροσιά των πανύψηλων πεύκων. Νόμιζα πως το γνωστό περιβολάκι, παρκάκι και κοτέτσι για μένα, ήταν ένα παρελθόν..

Βέβαια τα φαινόμενα απατούν. Προς καλό δικό μας και της φύσης, τελικά είχε καεί μόνο ένα πεύκο. Ήταν όμως ένα πανέμορφο πεύκο. Και τώρα πια είναι ένα καμμένο, κατάμαυρο κούτσουρο. Μα ποιον τον νοιάζει; Κανέναν! Μέχρι αύριο θα έχει ξεχαστεί. Το μόνο που ένοιαζε όσους είχαν ξαφνιαστεί, ήταν άμα θα καεί το μαγαζί παραδίπλα! Αλλά καμία αναφορά για αυτό το δέντρο που χάθηκε σήμερα...

Και γιατί όλο αυτό; Γιατί να καταστραφεί αυτό το δέντρο που μας δίνει ζωή; Που χάρη σε αυτό αναπνέουμε; Άμα ήταν μια ανθρώπινη ψυχή όλο το Γύθειο θα είχε βουήξει..Μα ποιον νοιάζει αυτό το κακόμοιρο δέντρο;

Εμένα! Είμαι εδώ, εκνευρισμένη με τα ηλιθιόπαιδα που ήθελαν να παίξουν. Και το γελοίο της υπόθεσης ήταν πως είχα μαντέψει την αιτία της φωτιας...Δεν θα μπορούσε να είχε πιάσει φωτιά έτσι..Ήταν βράδυ, είχε υγρασία, ξερά χόρτα δεν υπήρχαν και σκουπίδια επίσης. Βεβαίως, βεβαίως είχε επέμβει άνρθωπος...

Την προιγούμενη μέρα είχα δει τα παιδιά που έπεζαν με τα βαρελώτα μέσα στο παρκάκι. Ήθελαν να παίξουν. Και έτσι ήθελαν να παίξουν και σήμερα. Να παίξουν με την φωτιά, χωρις να τους νοιάξουν οι συνέπειες. Και το τραγικό είναι πως αύριο α το έχουν ξεχάσει..

Είμαι πολύ συγχισμένη για να συνεχίσω. Μακάρι να υπήρχε μια ενημέρωση στα παιδιά για το σεβασμό προς την φύση.

-Θα αλλάξω κατεύθυνση τελικά! Το μέντιουμ μου ταιριάζει περισσότερο! (Κατ :ρ)-

-Αντρι