Νανουρισμένη τουρίστρια!

Ξύπνησα λίγο πιο νωρίς σήμερα. Βγαίνοντας έξω αντίκρισα ένα απίθανο τοπίο. Ένα μανιάτικο τοπίο, θα έλεγαν κάποιοι. Ένα τοπίο χωρίς ανθρώπινους ήχους. Ένα μαγεμένο τοπίο που σε υπνοτίζει με την απέραντη ομορφιά του.

Δεν έχει σημασία πιο τοπίο είναι αυτό. Αλλά η φύση που σε αυτό το μέρος περιβάλλει δημιουργικά όλα τα αντικείμενα της. Η θάλασσα καταφέρνει με το χαρωπό τραγουδάκι της να τα δέσει όλα αρμονικά. Ακόμα και τα τζιτζίκια...ξέχασα πόσο τα απεχθάνομαι. Όμως το τραγούδι τους είναι συστατικό σε αυτό το νανούρισμα της φύσης.

Μου χρειαζόταν αυτό. Να ακούσω αυτό το νανούρισμα για στιγμές. Κατάφερα να ξεχαστώ και ας μην είμαι πραγματικά σε διακοπές. Όμως είμαι φιλοξενούμενη σε μια καλή φίλη και αυτό ίσως να είναι καλύτερο από διακοπές.

Ήταν ένα όμορφο 3ημερο. Αν και τα γεγονότα μας ήθελαν πατημένες κάτω, εμείς τα ξεπεράσαμε. Στην τελική  των καταστάσεων, όλα γίνονται με την δύναμη της θέλησης. Θυμάμαι που κάναμε κανό..ένιωθα σαν ένα παίχτης του survivor! Θυμάμαι που στην πειρατική βραδιά αγναντεύαμε την δύση του ηλίου, με συνοδεία του πειρατικού τραγουδιού, που μας έδωσε μια ελπίδα. Μια ελπίδα για το "μετά", που μας χρειαζόταν πολύ. Θυμάμαι τις 3 μας βραδιές. Τα γέλια οι μπαρούφες..θα μείνουν αξέχαστα. Θυμάμαι την πίσσα που πάτησα. Μάλλον θα πρέπει να πάω να κοιτάξω την γκαβομάρα μου (όλη μου η φτέρνα έγινε μαύρη!). Θυμάμαι  το τρίψιμο της πατούσας με οινόπνευμα, που τελικά θα έπρεπε να γίνει με λάδι! (Πάλι ένιαθα σαν ένας παίχτης του survivor!) Θυμάμαι τη βόλτα του σκύλου της Θαλ(φίλη μου), την Ρόζι και πόσο με συμπαθούνε τα ζώα αντίθετα με το ανθρώπινο είδος. Θυμάμαι την σχεδίαση του γάμου μου, σε εκείνο το εκκλησάκι στο Οίτυλο με ένα κόκκινο χαλί. Θυμάμαι πως σχεδιάσαμε το after να γίνει στην παραλία χορεύοντας mazoo and the zoo με προτίμηση το: κατσίκα-κατσίκα. Θυμάμαι πως λέγαμε ότι θα φοράμε μαγιώ με τον Ταζ! Θυμάμαι πως ήθελα κλειστό γάμο(θα ήταν ο γάμος της χρονιάς και α μαζευόταν πολύ κόσμος :ρ). Θυμαμαι πως είχα βρει τον γαμπρό..μα είχα ξεχάσει να το προσκαλέσω! (τελικά ο γάμος θα ήταν πολύύ μικρός). Θυμάμαι όταν η Θαλ μου πήρε τον τίτλο του unoface. (παρόλα αυτά θα συνεχίζω να παίζω uno για την επιστροφή του τίτλου! Θυμάμαι όταν πήγαμε στο Λιμένι και ενώ όλοι κάνανε μπάνιο εμείς είπαμε να κάνουμε τη διαφορά. Θυμάμαι πως πριν μερικές μέρες δεν ήξερα ότι το Οίτυλο είναι βουνό..(!) Θυμάμαι πως το βράδυ φοβόμουν αυτό το τοπίο. Θυμάμαι που ήταν να μείνω μία μέρα και τελικά έγιναν 4! Θυμάμαι το πρωινό μου ξύπνημα και πόσο όμορφα μου έφτιαξε την κουρασμένη μου διάθεση! Τα θυμάμαι ΟΛΑΑ και δεν έχω σκοπό να τα ξεχάσω!

Αυτές ήταν οι διακοπές μου. Πέρασαν τόσο γρήγορα μέσα από τη φωτογραφική μου κάμερα μα και τόσο μαγικά. Μαγεύτηκα και εγώ από αυτό τον τόπο και έτσι φαίνεται πολύ λυπητερή η αυριανή μου αναχώριση. Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να φύγω. Θα ήθελα να μείνω εδώ. Αν και δεν νομίζω ότι θα γινόταν "για πάντα". Ήταν αναμφισβήτητα το καλύτερο 3ήμερο! Σίγουρα θα μείνει η πιο αξέχαστη ανάμνηση του φετινού καλοκαιριού...

*..σίγουρα θα μείνει η πιο αξέχαστη ανάμνηση του φετινού καλοκαιριού...αν και θα ήθελα να σε είχα δει*

Πάω να χαρώ την τελευταία μερούλα μου, με ένα "στο επανιδείν" στον τόπο και στις βλακείες με την Θαλ.

 Auf wiedersehen, λοιπόν!

-Άντρι