21/9/11

Και παλι απ την αρχη...(the show must go on)

Σήμερα έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει, χωρίς λόγο και τότε συνειδητοποίησα πως σκεφτόμουν... εσένα (!!!)
Μετά από καιρό, εκεί που συνήθιζα να πέφτω στο κρεβάτι και να σκέφτομαι 2 χρόνια που πήγαν χαμένα εξ αιτίας ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, παραδόξως μπορώ να πω σκέφτομαι εσένα!
Τα μάτια σου, το χαμόγελό σου! Αχ αυτό το χαμόγελο!
Μετά από 2 χρόνια κατάλαβα! Και το πήρα απόφαση! 
*The show must go on* (!)
Εδώ και καιρό δεν αναφέρω το όνομα εκείνου, δεν μιλάω με της φίλες μου αναλύοντας το "ΓΙΑΤΙ" (?) ! 
Αυτό το καταραμένο γιατί που 2 χρόνια τώρα μου τρώει τα σωθικά !

Το Φθινόπωρο με έχει να καταλάβω πολλά πράγματα! Ένα από αυτά είναι πως ο έρωτας έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις και σε κάνει αν όχι να ξεχάσεις, αλλά να βάλεις στην άκρη αγάπες παλιές! 
Και είναι όμορφο αυτό ξέρεις.. πολύ όμορφο!  
Νιώθεις τουλάχιστον οτι προσπαθείς! Κάνεις κάτι επιτέλους και για εσένα βρε αδερφέ! 

Τέλος πάντων! Δεν θέλω να σας κουράζω με μεγάλες αναρτήσεις γιατί καταντάνε κουραστικές!

**Σημερα (things i have to do) : Να μην ξεχάσω να χαμογελάσω! :)

Όχι πια έρωτες
δε σ'αγαπάω πια
και δεν ξυπνάω 
μέσα στον ύπνο μου για σένα

Όχι πια έρωτες
δεν ανυπόμονω
πια να σε δω
και δίπλα σου να κοιμηθώ

Όχι πια δάκρυα
δε ζηλεύω πια
και δε θολώνω 
τα γυαλια μου πια για σενα

Όχι πια θάνατοι
οχι πια διάβασμα με ηρεμηστικά
οχι πια ύπνοι
με τηλέφωνα ανοιχτά

Όχι πια πρόστυχα μυνήματα
Όχι πια γέλια και παιχννίδια όταν είμαστε μαζί
Όχι πια μέλισσες το βράδυ
Όχι γατάκια το πρωί

Όχι πια έρωτες
δεν ξαναλεω πια
πως συνεχεια σε σκέφτομαι
δε ξαναλέω πια "θα σ'αγαπω"

Όχι πια έρωτες
γιατί εσύ το ζήτησες
και δε μπορώ παρά να το δεχτώ

Όχι πια όνειρα
Όχι πια όνειρα πως κάποτε θα ζήσουμε μαζί
εσύ δεν είσαι πια εδώ
κι εγώ ποτέ δε θα'μαι εκεί

Κόρε. Ύδρο. - Όχι πια Έρωτες (2006)


(Κόλλημα με Κ.Υ τον τελευταίο καιρό)

Να είστε πάντα χαρούμενοι και να ερωτεύεστεεεεε! Φιλάκια :*

-Ελ

6 σχόλια:

  1. καιρος να κανουμε το επομενο βημα λοιπον! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γειά σου!Τι σύμπτωση κ εγώ ήμουν "κολλημένος" για 2 χρόνια-δεν θυμάμαι μπορεί και κάτι περισσότερο-,πλέον όλα έχουν φύγει απ'την μνήμη μου & ο νους μπου που κάποτε έβρισκε στο καθετί αφορμή για να την σκεφτεί τώρα την βαριέται όσο δεν πάει άλλο..The show must go on!!Προχώρησε λοιπόν,βάλτα όλα στην άκρη & ζήσε το τώρα έχοντας σαν γνώμονα τα περασμένα.
    Τα λέμε !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα!!

    Πολύ όμορφο το κείμενό σου, τυχαίνει να είμαι σε παρόμοια κατάσταση και συμφωνώ απόλυτα... ;)

    Καλώς σε βρήκα, ελπίζω να τα ξαναπούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πραγματικά... Κολλήματα, δημιουργικά, ψυχοπλακωτικά αλλά απαραίτητα σαν διαδικασίες νομίζω. Όμορφο το blog σου. Από παρόμοιες εμπειρίες γράφω και φιλοξενώ κείμενα και εγώ. Θα χαρώ αν περάσεις μια βόλτα...

    http://oruamelani.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή

τα δικά σας τόξα!