Brussels.

Η πόλη των Βρυξελλών, είναι η πρωτεύουσα του Βελγίου, το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας και διοικητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λέει η Βικιπαίδεια. Ωστόσο εμένα μου έχει αφομοιωθεί, καπως αλλιώς στο μυαλό. Θυμάμαι ακόμα την μέρα που άνοιξα το πρώτο μου βιβλίο μαγειρικής. Ήταν 12 ΄Νοέμβρη, σχεδόν ένα χρόνο πριν, τότε που ήρθε στα χέρια μου το τεύχος "Όλο Σοκολάτα" από τις γλυκιές ιστορίες. Σελίδα 88, ήταν η σελίδα που έβαλα το συνδετήρα. Εκεί άρχιζε  ο γύρος του κόσμου, που μας ταξίδευε στις γλυκιές Βρυξέλλες. Από εκεί ξεκίνησε το όνειρο μου, να ταξιδέψω κάποτε στην "σοκολατένια όαση" της Ευρώπης.

Μα δεν ήταν πως ήθελα μόνο εγώ να πάω! Με ήθελαν και αυτές! Θυμάμαι μετά από ένα μήνα από την "εκκίνηση" του ονειρου μου, ένας καλός φίλος μου ανακοίνωσε την σχολική του εκδρομή στις Βρυξέλλες! "Να βγάλεις πολλές φωτογραφίες και να φας σοκολατάκια" του ευχήθηκα, ζηλεύοντας από μέσα μου...

Το όνομα των Βρυξελλών συνέχισε να μου χτυπάει την πόρτα, μεχρι της απόκριες που έγινε κλήρωση για διακοπές στις Βρυξέλλες και πουυυυ;; Στο Γυθειο!!(εε οχιιι!) ..Ωστόσο ξέχασα να ανοίξω την πόρτα των Βρυξελλών, μιας και δεν πρόλαβα να πάρω κλήρο! ..Αυτό ήταν το προτελευταίο συμβάν μέχρι που..

Πριν ένα μήνα. Μια μέρα η διευθύντρια ανακοίνωσε, πως υπάρχει εβδομάδα τοπικής δημοκρατίας και ένας διαγωνισμός στον οποίο οι μαθητές καλούνται να βγάλουν φωτογραφίες με θέμα "ανθρώπινα δικαιώματα". Έτσι με χαρά εγώ ( λάτρης της φωτογρφίας;;!) δήλωσα συμμετοχή...και φυσικά, ποιο ήταν το έπαθλο για τη  νικήτρια φωτογραφία;; Εισητήρια για διανυκτέρευση τρίων ημερών στις Βρυξέλλες!!! ...Σύμπτωσις; Πραγματικά δεν ξέρω τι να πιστεύω..

Οι μέρες περνούσαν και ειλικρινά δούλεψα πολύ για αυτό το διαγωνισμό. Διάβασα, σκέφτηκα, επεξεργάστηκα. Για μια στιγμή πίστευα πως ναι, είναι η δική μου ευκαιρία για να καταφέρω ένα στόχο. Οι μέρες συνέχιζαν να περνάνε, τα αποτελέσματα δεν έβγαιναν και είχα ξεχάσει καν την ύπαρξη του διαγωνισμού. ..Μέχρι σήμερα, μέχρι την στιγμή που ξαφνικά, ήρθε το αγόρι με τα πορτοκαλί και με ρώτησε αν έμαθα τα αποτελέσματα... Οι φωτογραφίες μου, βγήκαν 2, 3, και 4.. Και νομίζω πως αυτό είναι υπεραρκετό.

Το γελοίο είναι το άτομο που πήρε την πρωτιά. Χωρίς να θέλω να θίξω καταστάσεις πιστεύω, ότι θα έπρεπε να υπήρχε λίγο φιλότιμο, ώστε όποιος βγει, να βγει με την αξία του. Και όσο το σκέφτομαι πως την επόμενη εβδομάδα θα μπορούσα να ταξίδευα για Βρυξέλλες, τόσο φορτώνω. Φορτώνω με αυτούς, τους άδικους που δρουν εις βάρος των άλλων. Μα φυσικά όλα από δω ξεκινάνε. Από ένα μικρό διαγωνισμό και μια ψεύτικη νίκη. Ας πας κοπέλα μου στις Βρυξέλλες. Να δω τι θα καταλάβεις.. Αλλά φυσικά το είχες δεδομένο από την αρχή, ισως και έτοιμες τις βαλίτσες..

Κρίμα. Κρίμα σε αυτούς που προσπάθησαν με τα δικά τους σπαθιά. Και η μαγκιά είναι σε αυτούς. ..Αν με ρωτάτε, φυσικά πίστευα και πίστευω πως άξιζα να κερδίσω, ωστόσο το 2, 3, και 4 δεν είναι καθόλου υποτιμητικό. Και τώρα; Φυσικά δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Θα μπορούσα να προσεύχομαι να σπάσει το πόδι της ή κάτι χειρότερο ,ώστε να μην καταφέρει να πάει, αλλά δεν είμαι εγώ αυτό.. Και άν στεναχωριέμαι; Ντάξει εκτός από την αρχική υστερία προς όλους αυτούς που κατέστρεψαν τους κανόνες ενός διαγωνισμού, πιστεύω πως επιβιώνω! ;ρ

..


Κάπως έτσι είναι, πως η κοινωνία μας καταπατάει τα όνειρα, απαξοιώντας.
Και θα μου πείτε ότι πάνταα έτσι ήταν.
Δεν είναι καιρός όμως να αλλάξουμε μυαλά;
..και το δηλώνω..εγώ μια μέρα θα πάω στις Βρυξέλλες!


Σοκολατένια όνειρα
Άντρι