14/12/12

Keep calm and wait for christmas!

Τώρα τελευταία άρχισα να διαχωρίζω τους ανθρώπους (καλώς η κακώς) με ένα ακόμα κριτήριο. Είναι κάποιοι, οι οποίοι είναι γεννημένοι να βαριούνται (οι οποίοι μου θυμίζουν δικαιολογημένα ζώα παρά ανθρώπους) καθώς και άλλοι, οι οποίοι υπάρχουν για να κάνουν τον κόσμο να δείχνει κάθε λεπτό, δυο σταγόνες ομορφότερο.
Είναι αυτοί που σαν χάρισμα, σαν μαγική ιδιότητα, μπορούν μέσα μόνο από λίγες μόνο λέξεις να δημιουργήσουν τις πιο όμορφες καμπύλες στα πρόσωπα των γύρω τους. Ίσως στον εγκέφαλο τους να υπάρχει μια φωσφορίζε επιγραφή, η οποία τους δείχνει με μεγάλα γράμματα την έξοδο από κάθε ασήμαντο ή σημαντικό πρόβλημα. Έτσι είναι ικανοί να βρίσκουν πάντοτε, μια κουκκίδα χρώματος ανάμεσα στο απόλυτο γκρίζο και ύστερα να μετατρέπουν το γκρίζο στα πιο αγαπημένα τους χρώματα, σκορπίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερη αισιοδοξία.

-Η αλήθεια είναι πως δεν συναντάς συχνά τέτοιες φυσιογνωμίες, ειδικά στις εποχές μας όπου η μιζέρια έχει αρχίσει να σκαρφαλώνει τα πιο ψηλά βουνά. Μετρημένοι αυτοί οι ελπιδοφόροι, είναι οι τελευταίοι ρομαντικοί πάνω σε τούτο τον πλανήτη. Είναι όμως γνήσιοι, αληθινοί και είναι δύσκολο να πετύχεις κάτι τέτοιο στην σημερινή κοινωνία, οπότε αξίζουν δικαίως τον θαυμασμό μας για το αιώνιο κουράγιο τους. Τυχερός όποιος πέσει πάνω σε ένα τέτοιο άτομο και σχεδόν αδύνατον να μην τον λατρέψει,  αν καταλάβει την πραγματική αξία του.-

Σαν το Άι-Βασίλη εμφανίστηκε ένας τέτοιο μαγικό πλάσμα μπροστά μου. Μίλησε την γλώσσα μου, πετάξαμε μαζί στα σύννεφα, σε κάποιο άλλο πλανητικό σύστημα και ένα συναίσθημα ευχαρίστησης με κυρίευσε. Ακατόρθωτο να αντισταθείς σε αυτό τον ήχο από το κουδουνάκι, την στιγμή που πετάς με το έλκηθρο σε αυτά, τα άλλα μέρη.
Τόσα ξαφνικός ο ερχομός, με τα αμέτρητα δώρα του. Μοιράστηκε τον εσωτερικό του κόσμο μαζί μου, άρπαξε την γκριζίλα, η οποία είχε αρχίσει να με κατατρώει τελευταία και άπλωσε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο μου. Ομολογουμένως από τα καλύτερα δώρα φέτος και η αξία του ανεκτίμητη.
Με αυτό τον τρόπο πίστεψα και εγώ φέτος! Στο παρελθόν, συνήθιζαν να με ζεσταίνουν τα λαμπάκια, τα οποία στόλιζαν κάθε γωνία, αλλά αυτή την φορά είναι το φως της ψυχής ενός καθημερινού Άι-Βασίλη, το οποίο με ζεσταίνει  Πιστεύω πως αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι μαγικά και πραγματικά με οποιοδήποτε κόστος!
Μπορεί να μην είναι ο τύπος με την κόκκινη στολή και τα γένια, αλλά αναμφισβήτητα κάτι τύπιδες σαν και αυτόν χρειάζονται ένα ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μας!




*Το ταξίδι μας συνεχίζεται!
*11 μερούλες ακόμα, δεν είναι αργά για να πιστέψεις!

**Για την Ειρήνη, η οποία μοιράζει την θετική της ενέργειας μέσα από ζεστές αγκαλιές!:*
Η δικιά σας Άντρι.


2 σχόλια:

τα δικά σας τόξα!