Το όνειρο τελείωσε.

Το να σε ξεπεράσω μου φαινότανε βουνό.
Δύσκολα διαγράφεις ένα κομμάτι της καθημερινότητα σου,
ένα κομμάτι που είχε γίνει μια συνήθεια,
μια κακή συνήθεια.
Ένιωθα άρρωστη,
άρρωστη που δεν ήθελε να γίνει καλά,
αν δεν έπαιρνε μια δόση από τα φιλιά σου.
Μα με βοήθησες, με βοηθάς
κάθε μέρα μου δείχνεις ένα άλλο σου εαυτό,
τόσο διαφορετικό, τόσο απλησίαστο
λες και δεν σε γνώρισα ποτέ
λες και δεν υπήρξες ποτέ..

*Θυμάμαι τις προηγούμενες πανσελήνους με γέμιζαν,
  χθες ήταν απλά ένα όμορφο φεγγάρι..
*Περίεργο μα νιώθω δυνατή..