20/7/11

Αβέβαιη για το τέλος.

Kyle xy. Μια σειρά που μου γέμισε το μισό καλοκαίρι, αφού καθόμουν ατέλειωτες ώρες στο πσ, βλέποντας το ένα επεισόδιο μετά το άλλο, μέχρι που έγινα μανιακή θαυμάστρια του! Αλλά η αγάπη μου για τον Kyle τελείωσε χθες, όταν έφτασα στον προτελευταίο επεισόδιο. Όχι στο προτελευταίο επεισόδιο της σειράς, αλλά στο προτελευταίο επεισόδιο που έχει προβληθεί ποτέ.

Ήταν πραματικά μια απίθανη σειρά. Τι American teenager και βλακείες. Ήταν το πρώτο έργο που έκατσα να δω με τόση μανία. Με έκανε να αναρωτηθώ και να συνειδητοποιήσω. Παρ΄ όλο τους  αμέτρητους φανατικούς, η σειρά διακόπηκε στην 3η σεζόν, στο 10το επεισόδιο. ..μα πως; Πως γίνεται να μην αφήνουν κανέναν να μάθει το τέλος; Δεν μπορώ να το διανοηθώ! Μα την καλύτερη εφηβική σειρά; Τι το στόρυ; Τι οι ηθοποιοί; Πως γίνεται να σταματάνε το έργο έτσι; Έτσι απλά..

Όμως, παρά τις δικές μου γκρίνιες και τις γκρίνιες όλων των φανατικών του για την επαναφόρα του Kyle οι κόποι μας, είναι άστοχοι. Τουλάχιστον ξέρω πως αποκόμισα κάτι και από αυτή την σειρά. Mια σειρά που ήταν γεμάτη απο νοήματα και προβλήματα της καθημερινότητας.

Μα περισσότερη εντύπωση μου είχε κάνει ένα επεισόδιο, άγνωστο ποιο ήταν. Πάντως είχε μεγάλες αλλάγες και τελείωνε με τις σκέψεις του Kyle που ήταν σχετικές με την βεβαιότητα. Γιατί αυτό που ζητάμε όλοι μας καθημερινά, είναι μια συγκεκριμένη κατάσταση. Ψάχνουμε και κυνηγάμε το βέβαιο, το δεδομένο. Μια μόνιμη κατάσταση, που τελικά άδικα την ψάχνουμε γιατί απλά δεν μπορούμε να την παρέχουμε σε κανέναν και πόσο μάλλον στον ίδιο μας τον εαυτό, αφού ο κόσμος καθημερινά αλλάζει, όπως τα γούστα μας, οι γνώσεις, οι προτιμήσεις και τα συναισθήματα που τρέφουμε για τους ανθρώπους...

Ενώ νόμιζα πως οι αλλαγές είναι πάντα αρνητικές, συνειδητοποίησα πως είναι αναγκαίες! Είναι αναγκαίες για την εξέλιξη μας. Επίσης η εξέλιξη μας είναι αναγκαία για να βελτιωθούμε. Οπότε μια μόνιμη κατάσταση δεν υφίσταται μαζί με την βελτίωση. Έτσι αποφάσισα πως ενώ κυνηγούσα και εγώ μια μόνιμη κατάσταση, θα συνέχισω να κυνηγάω την μόνιμη ευτυχία, ξέροντας πως δεν έχω τίποτα δεδομένο, μην γνωρίζοντας τι μου επιφυλάσει η μοίρα, συνβαδίζοντας με την βελτίωση, περπατώντας προς το δρόμο της επιτυχίας, ο οποίος μπορεί να έχει στροφές, ίσως και λακούβες, αλλά ίσως να είναι στρωμμένος και με κόκκινο χαλί...πεπεισμένη πως οι λέξεις πάντα και ποτέ δεν μπορούν να υπάρχουν, αφου ο κόσμος αλλάζει όπως τα γούστα μας, οι γνώσεις μας, οι προτιμήσεις μας και τα συναισήματα που τρέφουμε για τους ανθρώπους...

**ενώ θα μπορούσα να προβλέψω το τέλος του Kyle, οι αμφιβολίες γεμίζουν το μυαλό μου, μιας και τίποτα δεν θα μπόρούσε να είναι δεδομένο και πόσο μάλλον σε μία σειρά που όλα γίνονται και αφού ο κόσμος αλλάζει όπως τα γούστα μας, οι γνώσεις μας.....

-προσωρινά μια θαυμάστρια του Καιλ
 Άντρι

3 σχόλια:

  1. fadasou na hkseres to telos[k kathe telos].xmmm.isws to na zeis stin agnia tou exei pio polu endiaferon

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κρίμα που κόψανε το Kyle XY, είναι υπόδειγμα σειράς.
    Για Confessions Of An American Teenager, πλασάρεται ως κοινωνική σειρά ενώ μια φίλη μου που το βλέπει τι σειρά είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. -Μ* η αγνεια συνηθως ειναι ο καλυτερος συμβουλος.. τωρα για το αν κανει τη ζωη πιο ενδιαφερουσα ειναι κ αυτη μια αποψη που πρεπει να την εχω στα υπ' οψην μου :)

    -the writer συμφωνω απολυτα μαζι σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

τα δικά σας τόξα!