Μακριά & αγαπημένα.

Δεν ξέρω πως να αρχίσω. Ήθελα να παω να κοιμηθώ. Μα τα πάντα αλλάζουν. Ήθελα μόνο να ρίξω μια ματιά στο φβ. Τώρα αν με ρωτάς δεν θέλω να το ξανανοίξω... Ήθελα να γράψω, κάτι , το οτιδήποτε το βράδυ. Μα είμαι αρκετά πληγωμένη για να το αφήσω για τόσο αργότερα. Η συγγραφή και το μαγείρεμα με γεμίζουν. Είμαι αρκετά "άδεια". Πρέπει να γράψω για κάτι.

Νομίζω πως ξέρω τι χρειάζομαι. Όχι, δεν χρειάζομαι χαρτί και μολύβι, ούτε μπαχαρικά. Δεν πιάνουν αυτοί οι μέθοδοι πια σε μένα. Το μαγείρεμα και το γράψιμο, ειναι πια σαν την γιόγκα. Κάτι πολυ προσωρινό. Αυτό που χρειάζομαι είναι διακοπές.

Μα τι σκέφτομαι; Ξέρω πως αυτό είναι αδύνατον. Οι μόνες διακοπές που μπορώ να κάνω, ειναι κλεισμένες στα όνειρα μου. Ξέρεις όμως κάτι; Κουράστηκα! Βαρέθηκα..πως ακριβώς το λένε στην γλώσσα σου; ..Αυτό το πρόβλημα συνεννόησης, πάντα φράχτης.

Βαρέθηκα, κουράστηκα, πες το όπως θες.. Δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλο να είμαι αναγκασμένη να βγαίνω έξω και να βλέπω, τους ίδιους ανθρώπους, τα ίδια πρόσωπα, την μάπα σου. Θέλω να ξεφύγω. Να γνωρίσω άλλους ανθρώπους, να ταξιδέψω σε άλλα μέρη. Και όμως αυτός ο τόπος με κρατάει κλεισμένη μέσα του. Με έχει αναγκάσει να παίξω το παιχνίδι σου.

Αχ, αυτό το παιχνίδι..Τόσο  καιρό, ενώ ήταν δύσκολος καιρός για ελπίδες, σήκωνα το κεφάλι και προσπαθούσα να βγω νικήτρια.  Έτσι παρά τις ήττες μου, μια σπίθα μπήκε μέσα μου. Ξέχασα τα πάντα. Ποια είμαι, τα θέλω μου.. Το μόνο που ήθελα, ήταν να φέρω μια ισσοροπία. Άλλοι το ονόμαζαν εκδίκηση.

Διψούσα τόσο πολύ να σε δω να κυλιέσαι στην λάσπη, σαν γουρούνι. Αυτό σου άξιζε. Η ταπεινώτητα. Έτσι παθιάστικα με την ιδέα, του να σε δω να πεφτεις χαμηλά. Και προσπάθησα, προσπάθησα..ρίχνοντας τον ίδιο μου τον εαυτό.

Ένα βράδυ όμως, βρέθηκα μπροστά από την τηλεόραση. Μαζί μου βρέθηκε το criminal minds, το οποίο ως δια μαγείας τελείωνε με την εξής φράση: Πρέπει να βρεθεί μια μέθοδος που να εξαλείφη την εκδίκηση. Αυτή η μέθοδος είναι η αγάπη. Έτσι συνειδητοποίησα. Πως γινόταν εγώ, να έκανα τόσο απάνθρωπες σκέψεις; Όχι δεν ήμουν εγώ. Αρνούμαι...Ποτέ δεν εκρυβα κακία μέσα μου. Εσύ φταις..

Παραδέξου το! Εσύ φταις! Ήθελες να βγάλω μίσος. Όχι, δεν τα κατάφερες, γιατί ήταν κάτι προσωρινό και πολυ καλα φυλαγμένο. Αλλά κατάφερες κάτι άλλο. Να βγεις νικητής στο παιχνίδι σου. Τι θες; Μπράβο σου λοιπόν. Με έκανες να ασχολούμαι συνέχεια μαζί σου. Μου φυλακισες τις σκέψεις. Με πλήγωσες..Με έκανες διαβολικό μυαλό...Με έκανες να αφιερώσω μια ολόκληρη αναρτηση σε σένα.

Τι περιμένεις; Να συνεχίσω να πληγώνω τον εαυτό μου; Μπορεί να έχεις δίκιο, μα συγγνώμη, αλλά δεν είμαι τόσοο ηλίθια..Θα ακολουθήσω την φράση από το criminal minds. Τέρμα το μίσος και η κακία. Δεν είμαι εγώ αυτή. Αν και μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει, το μίσος μου για σένα θα έπρεπε να ήταν απέραντο. Όμως θεωρώ τον εαυτό μου πολιτισμένο. Θα δείξω μόνο αγάπη αν και δεν σου αξίζει στο απειροελαχιστό.

Δεν θα συνεχίσω να πληγώνω τον εαυτό μου. Μαζί δεν κάνουμε..Χώρια δεν μπορούμε..Οπότε μακριά και αγαπημένα. Για να είμαστε όλοι ασφαλείς..

Να ξέρεις πως θα συνεχίσω να ζητάω μια εξήγηση..

Παω για προσωρινές διακοπές..πάω για μαγείρεμα..

-Μα γιατί όλα τόσο προσωρινά;-

-Αντ.