1/12/11

Εμποδισμένη από τους ανθρώπους των σπηλαίων, εύχομαι καλό μήνα.

Θέλω να γράψω κάτι. Δεν ξέρω τι. Κάτι χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς άκρα.  Σας προετοιμάζω για την μετριότητα και για την πιθανότητα να μην στεκεται.



Μια από τις πιο μοναχικές μέρες σήμερα. Τι ορίζει όμως την μοναξιά; Ήμουν κοντά σε πολλούς ανθρώπους. Μάλλον ήταν υπερβολικά πολλοί και αυτό ήταν που με πείραζε. Μια μοναξιά που πιθανότατα επέλεξα μόνη μου. Μια μοναξιά που είναι η αιτία να ζητάω απεγνωσμένα την μοναξιά μου.

Στεκόμουν εκεί. Τους άκουγα να φωνάζουν. Όχι, όχι δεν φώναζαν στρίγγλιζαν, χαζογελούσαν. Είχα τα αισθήματα του γκρινιάρη. Τα πάντα μου την έδιναν. Τσαντιζόμουν, φόρτωνα και άλλο και άλλο.

Λίγες ώρες πριν την έκρηξη. Το θρανίο μου, ο μόνος φίλος. Κοίταγα στα δεξιά μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Κοίταζα στα αριστερά, θύμωνα. Σε θεωρούσα φίλο. Ντάξει έπεσα έξω. Μα αναρωτιέμαι πως έχεις ακόμα το θάρρος να μου μιλάς. Σαν να μην έχεις πει τίποτα. Καθόλου αξιοπρέπεια λοιπόν; Το μόνο που ξέρεις είναι να το παίζεις μάγκας.

Κοιτάζω και άλλο αριστερά. Μπορώ να δω κάτι τόσο ψεύτικο. Μια δημοκρατική τάξη δήθεν. Μπουρδες. Εκεί βλέπω εσένα. Αχ και να μπορούσα να μιλήσω, τόσο καιρό προσπαθω. Όχι δεν θα κάνω κάτι που τότε αρνιόμουν πως θα μπορούσε να γίνει.

Και η μόνη μου παρηγοριά τα Χριστούγεννα. Ο ρούντολφ, το τραγουδάκι, ο αϊ- βασιλάκης, όλα τα αγαπητά πάνω στο ρανίο. 13 μέρες μάθημα ακόμα, κάνοντας μια τρομερή αφαίρεση. Ωραία ακούγεται έτσι; " Όταν τελειώσουν τα Χριστούγεννα τι θα τα κάνεις όλα αυτα;" ..καλή ερώτηση.

Και επόμενη παρηγοριά μου η μουσική. Εκεί στον απέραντο δρόμο. 2 πορτοκάλια πέφτουν, σε όχι τυχαία παιδιά. Είχε δίκιο τότε που παρομοίασε τους κυνηγούς της διαφορετικότητας με  κάτι πολύ χειρότερο από τους ανθρώπους των σπηλαίων...

Αυτό είναι όλο; Τότε αναθεωρώ. Ίσως να μισώ το σχολείο. Ίσως να μισώ περισσότερο ην σημερινή νεολαία(ναι είμαι και εγώ μεσα), που θα βγει στην κοινωνία και θα τν αποτελειώσει ή ίσως να θυμώνω με τους καθηγητές οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ίδια κατάσταση;

Δεν ξέρω τι πρέπει να προσθέσω. Μαύρη διάθεση, μαύρα σύννεφα. Ίσως να φταίει η τάξη. Κρύφτηκε ο ήλιος. Ουράνιο τόξο μου που είσαι;

Επλίζω πάντως το ρητό " Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται", να μην ισχύει για το μήνα.. Τέσπα καλό τελευταίο μήνα του 11, να έχεται και μακάρι να τελειώσει γρήγορα, γιατί πολύ με κούρασε αυτός ο χρόνος. Με λίγη αισιοδοξία, ας περιμένουμε τον καινούργιο μήνα(και χρόνο!), και αν όλοι ειρωνεύονται πως τα "καλά" έρχονται, εγώ πιστεύω στον καινούργιο χρόνο, με περισσότερους στόχους και αναρτήσεις......


Καλό μήνα
Αντρι

2 σχόλια:

  1. φάση ειναι και θα περάσει πιστεύω ^
    ασ ελπίζουμε για τα καλύτερα.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ..τελικά δίκιο είχες. Ήταν απλά μια μελαγχολική μέρα!
    Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

τα δικά σας τόξα!