31/5/12

Αντίο. Ελπίζω o επόμενος να σε προσέχει.

Τελικά είναι δύσκολο να επιστρέφεις πίσω, μετά από αρκετό καιρό, κάτι με το οποίο έχεις δεθεί. Την βρίσκω εξαιρετικά τρομακτική αυτήν την επιστροφή του χρόνου, στα παλιά. Η βοηθός μου, αυτή η μικρή μαύρη κάμερα, μου δόθηκε πριν ένα μήνα για τα σεμινάρια φωτογραφίας. Αν και στην αρχή νόμιζα, πως δεν θα μου χρειαστεί, τελικά τα "νομίζω" μου δεν βγήκαν πραγματικότητα, όπως γίνεται τον τελευταίο καιρό άλλωστε, αλλά έτρεξα πολύ για αυτήν την φωτογραφική, η οποία χάθηκε (για να κάνει πιο αισθητή την παρουσία της φαίνεται) όμως η μοίρα ήθελε να ξαναβρεθεί στα χέρια μου.

Δημιούργησα μια σχέση μαζί της. Ξεπέρασα τον εαυτό μου μέσα από αυτήν, το έργο της και δέθηκα συναισθηματικά μαζί της. ΝΑΙ, ναι το ξέρω πως μιλάω ακόμα για μια μηχανή, αλλά αν κάποιος έτυχε να του αρέσει πολύ η φωτογραφία μπορεί να καταλάβει τη σχέση ανάμεσα σε φωτογράφο και την φωτογραφική μηχανή.

Πόσο στεναχωριέμαι, που πρέπει να την βάλω πίσω στα πλαστικά σακουλάκια της, από εκεί του την είχα απεγκλωβίσει και την είχα κάνει να αισθάνεται χρήσιμη, διαγράφοντας εκείνες τις αμέτρητες στιγμές με ένα "κλικ", κάνοντας λες και δεν υπήρχαν ποτέ. Έτσι θα πάει η μικρή φωτογραφική μου μηχανή, στα χέρια του επόμενου, χωρίς να ξέρω αν θα την περιποιηθεί αρκετά καλά.

Μα ακόμα περισσότερο στεναχωριέμαι που όλο αυτό τελειώνει. Όλος αυτός ο μήνας, που παρά την σωματική κούραση, με γέμισε δύναμη, χαρά και πάνω από όλα αυτοπεποίθηση. Μέσα από την ομάδα που δημιουργήσαμε έμαθα να είμαι πιο κοινωνική, καθώς και να πιστεύω στον εαυτό μου. Μπορεί στις αρχές να με σνόμπαραν λόγω ηλικίας και εμφάνισης, διότι πίστευαν ή μάλλον δεν πίστευαν ότι μπορούσα. Όμως βρεθήκανε όλοι προ εκπλήξεως και αυτό είναι που με ευχαριστεί.

Κρίμα που όλο αυτό τελειώνει εδώ. Σημασία όμως έχει πως κέρδισα, ξύπνησα και ζωήρεψα λίγο την καθημερινότητα μου, η οποία χωρίς αυτά τα μαθήματα είχε αρχίσει να γίνεται ειλικρινά μουντή.

                              Να και οι τελευταίες λήψεις από την μικρή. Όμορφο Γύθειο.. περάσαμε ωραία "μικρή" =)




Μα κάθε τέλος μια καινούργια αρχή. *Ίσως είναι μια αφορμή για να ξαναρχίσω να γράφω!
Άντρι.

2 σχόλια:

  1. σε νιώθω απόλυτα...
    ποτέ δεν είχα μηχανή βέβαια^
    αλλά κάθε αντικείμενο που σου έδινε χάρα, αφήνει μια νοσταλγια όταν πρέπει να το αποχωριστείς^
    αλλά όπως λες καθε τέλος ειναι μια καινούργια αρχη :)
    πάντως μπορείς να συνεχισεις να ασχολείσαι με αυτο που αγαπάς <3 :)
    σίγουρα θα βρεις τρόπο :)
    φιλια^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχα. ετσι ειναι. σε ευχαριστω πολυ για το σχολιο σου! ενα πραγμα που εχω ξεχασει ειναι και αυτο το μπλογκ και 9ελω να μεινει καπου.
    φιλια και σε σενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

τα δικά σας τόξα!