Σχεδόν μια βδομάδα πίσω στην Ελλάδα, από το πολυαγάπητο μας Βέλγιο. Τώρα όλα αυτά αρχίζουν να είναι μια ανάμνηση. Το ταξίδι έγινε. Έχω τώρα πια τις βάσεις για να γυρίσω όλο τον κόσμο. Τελικά όντως με ήθελαν οι Βρυξέλλες αυτή τη χρονιά.
Έμαθα πολλά πράγματα. Βελτίωσα τα αγγλικά μου και ξετρελάθηκα με τα γαλλικά. Μόνο και μόνο οι άνθρωποι που είδαμε και ο διαφορετικός τρόπος καθημερινής ζωής ήταν υπεραρκετός. Θαύμασα την φιλοξενία τους, αγάπησα την αρχιτεκτονική τους , ειδικά τα βιτρό σε εκείνες τις φαντασμαγορικές καθολικές εκκλησίες, ένιωσα πριγκίπισσα στην μικρή γραφική Μπρίζ με το πανέμορφο κανάλι της και φυσικά λάτρεψα τις σοκολάτες τους!
Ωστόσο ήταν και μια ευκαιρία να εκτιμήσω την δικιά μας πατρίδα. Γυρίζοντας πίσω, ήπια ένα μπουκαλάκι νερό (το οποίο μπορούσα να βρω σε ένα περίπτερο κάθε 20 μέτρα-!!-) γνωρίζοντας πως έκανε μόνο μισό ευρώ(σε αντίθεση με τις Βρυξέλλες που άμα έβρισκες με 3ευρώ θα ήσουν ευτυχισμένος!) Βγήκα το βράδυ μέχρι τις 12, τότε που στις Βρυξέλλες οι περισσότεροι θα είχαν πέσει για ύπνο και φυσικά απόλαυσα τον ήλιο. Πολύς ήλιος και δωρεάν..!
Άκουσα πολλούς να λένε πως θα μπορούσαν να ζήσουν εκεί. Η αλήθεια είναι πως παρά τα πανέμορφα κτήρια και το άφθονο πράσινο που υπήρχε ακόμα και στην πρωτεύουσα, θα ήταν δύσκολο για μένα να ζήσω με τόση καταπίεση και μιζέρια. Ναι, οι άνθρωποι και τα σπίτια ήταν μίζερα. Δεν έχουν μάθει μάλλον να ζουν. 'Ίσως θα πρέπει να τους δανείσουμε λίγο από τον ήλιο μας!
Αυτά τα διδάγματα και οι μαζεμένες σκέψεις τριών ημερών.
Ίσως μια μέρα να ξαναβρεθώ εκεί με διαφορετικό μυαλό.
Αντίο Βέλγιο, αντίο Βρυξέλλες.
Μάλλον όχι αντίο, στον επανιδείν!
Άντρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
τα δικά σας τόξα!