27/8/14

Άτιτλο

Έχω τόσα να σου πω. Είχα τόσα να σου πω. Όχι σε σένα ακριβώς. Σε εκείνον που απλά συντρόφευε την μοναξιά μου. Σε εκείνον τον αδερφό, τον φίλο, τον εραστή. Σε αυτόν που δεν υπάρχει πια.

Ένας μήνας και κάτι.
Είναι αστείο πως οι άνθρωποι επενδύουν συναίσθημα, ό,τι πιο πολύτιμο έχουν, απερίσκεπτα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πως επενδύουν αλλά όταν έρθουν τα δύσκολα σηκώνονται και φεύγουν.
Στην αρχή όλα εύκολα είναι. Μα για να πετύχεις τον προσωπικό σου μύθο αγαπητέ, θα πρέπει να περάσεις από πολλές δοκιμασίες.

Κοίτα έξω. Γιατί όλα μοιάζουν τόσο επιφανειακά? Σαν μια ψευδαίσθηση, σαν μια όαση που μόλις σβήσει θα χαθούν όλα. Όπως χάθηκες και εσύ.
Οι άνθρωποι φεύγουν και εμείς δεν αντιδράμε. Μάθαμε να ξεχνάμε και να μένουμε μόνοι..


Κάπου διάβασα πως εμείς είμαστε περίπλοκοι. Μάταιη προσπάθεια να τα απλουστέψω όλα. Αποτέλεσμα? Περισσότερα χαμένα νοήματα

Πως να εκφράσεις το κενό? Μια λευκή σελίδα, χαρτί τσαλακωμένο. Τόσο άσκοπο να βρεις καινούργιες λέξεις. Λέξεις που χρησιμοποιούσες στα φαντασμαγορικά σου λόγια. 
Μεγάλα λόγια που με στοιχειώνουν τις μοναχικές νύχτες.

Και εσύ μου πούλησες το μυθιστόρημα σου και εγώ σου έδωσα ιδέες για ένα καινούργιο. Μα εσύ τό πούλησες τόσο φτηνά. Αλήθεια τόσο άξιζε?

Μα τι ξέρεις εσύ από πραγματική αξία? Θέλει μαγκιά η επένδυση ψυχής..

Ψάχνω εκείνο το βλέμμα που όταν συναντούσε το δικό μου έβγαζε φωτιά.
Τώρα βλέπω μονάχα δύο μάτια.
Αυτό είναι που με θλίβει..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

τα δικά σας τόξα!