Απόγευμα της Κυριακής.. καφέδες μουσική μελαγχολία.. Τόσο άσχημη αυτή η μέρα..
Με πολύ λίγους ανθρώπους να μου λένε πως με αγαπάνε.. Ένας κόμπος στο στομάχι και όλα γύρω γκρίζα.. Τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το ενθουσιώδες.. με λίγα λόγια ΣΚΑΤΑ!
Μελαγχολία.. Μελαγχολία.. Μελαγχολία..
Κι εκείνος είναι μακρυά.. Δεν ζητάω πολλά.. Μόνο μια αγκαλιά... Είναι ώρες που νιώθω τόσο αδύναμη.. Που νομίζω πως θα καταρεύσω..
Τώρα σιωπή.. Περιμένοντας ένα σημάδι που θα με κάνει να νιώσω καλύτερα... Μα τι λέω, ξέρω πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.. Δεν πειράζει..
Φτάνει μόνο όταν τον βλέπω στο δρόμο να δείχνει καλά..:)
ελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
τα δικά σας τόξα!